استفاده سلطان الجابر از یک سنت اصیل عربی برای حل اختلافات در کاپ ۲۸
ریاست اجلاس آبوهوایی سازمان ملل (کاپ ۲۸) در امارات برای حل اختلافات موجود میان طرف‌های حاضر، از سنت اصیل عربی «مجلس» استفاده کرده است؛ سنتی که در کشورهای منطقه برای حلوفصل اختلافات استفاده می‌شود و مستلزم احترام به نظرات همه است.
روز یکشنبه ۱۰ دسامبر وقتی مذاکرات COP28 به بن‌بست رسید، دکتر سلطان الجابر، رئیس اجلاس آب و هوای COP28 دبی، با توسل به مکانیسم «مجلس» توانست مواضع طرف‌های مقابل را به هم نزدیک کند.
او برای این کار نمایندگان کشورها را در قالب یک شورا گرد هم آورد و در آن همه طرف‌ها در موقعیتی برابر توانستند آزادانه و با روحیه همکاری، دوستانه و آرام صحبت کنند.
در آن زمان، این پیشرفت به لطف شورایی که الجابر آن را «شورای تغییر آفرینان» نامید، به دست آمد. رسانه‌های زیست محیطی در سراسر جهان تلاش‌های رئیس اجلاس آب و هوا را ستودند و از سازوکار مجلس شورا تمجید کردند.
برخی از آنها حتی به دنبال ریشه‌یابی سازوکار مجلس و استفاده از آن در اقتصاد بین‌الملل بودند، زیرا آن را طرف دیگر اصطلاح «گفتگوی نرم» الینور اوستروم، دانشمند علوم سیاسی می‌دانستند که در سال ۲۰۰۹ جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد.
مجلس که از کلمه عربی به معنای مکانی برای نشستن است، سنتی است که در میان کشورهای عربی منطقه دنبال می‌شود، همانطور که الجابر در سخنرانی پایانی خود گفت: «ما اولین کنفرانس احزاب هستیم که میزبان مجلس تغییر آفرینان است.
دکتر سلطان الجابر افزود که این شورا راهی برای خروج از مناطق آسایش مذاکره‌کنندگان است و همه از صمیم قلب با یکدیگر صحبت می‌کنند.
او گفت: «این چیزی است که تفاوت را ایجاد کرده است.
در مجلس، میز گفت‌وگو «سر» ندارد. در مجلس افراد عجله‌ای برای تجارت ندارند. نشستن اجتماعی بخشی از تجربه است.
در عربستان باستان، رهبران قبایلی که درگیر نزاع بودند، نمی توانستند به مقام بالاتر مراجعه کنند. آنها باید مسائل را بین خودشان حل می‌کردند. به همین ترتیب در دنیای مدرن، هیچ کس نمی‌تواند به چین دستور دهد که ساخت نیروگاه‌های زغال سنگ را متوقف کند. هیچ مقام بالاتری وجود ندارد که بتواند به دولت‌های مستقل بگوید چه کاری انجام دهند. آنها باید مسائل را بین خودشان حل کنند.
پیتر کووی، کارشناس می‌گوید: دکتر سلطان الجابر، رئیس اجلاس آب و هوای COP28، شایسته تحسین است، زیرا او موفق شد نمایندگان نزدیک به ۲۰۰ کشور را متقاعد کند که برای اولین بار با توافق‌نامه‌ای موافقت کنند که خواستار «گذار از سوخت‌های فسیلی است.»
او در سخنان پایانی خود از نمایندگانی که «ساعت چهار و پنج صبح از او پذیرایی کردند» تشکر کرد و پرسید این مرد کی می‌خوابد.
