مردم ایران این‌گونه به پیشواز ماه رمضان می‌روند
تنها چند روز به آغاز ماه رمضان که برای خیلی افراد جزو ماه‌های خاطره انگیز و دوست داشتنی است، مانده است.
مردم ایران از دیرباز چند روز آخر ماه شعبان را با انجام اعمالی از جمله لوخ‌اندازان، خانه‌تکانی وغبارروبی مساجد به پیشواز این ماه می‌روند.
رسم کلوخ‌اندازان که امروزه کمتر کسی آن را برگزار می‌کند به این شکل بوده که خانواده‌ها در آخرین جمعه ماه شعبان دور هم جمع می‌شدند و شادی می‌کردند. در این روز، سفره ضیافت پهن می‌شده و خانواده‌ها به صورت دسته‌جمعی غذا می‌خوردند.
امروزه غبارروبی مساجد و گرفتن روزه پیشواز در آخرین روز ماه شعبان آیین‌هایی هستند که همچنان در این استان رواج دارد.
جعفر شهری، مورخ شهیر ایرانی و نویسنده کتاب‌های «تهران قدیم» و «تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم» درباره آیین‌های رمضانی مردم تهران می‌نویسد: «درعصر قاجاریه افراد قشون و قزاق‌خانه در دو وقت سحر و افطار در میدان توپخانه و دروازه‌های شهر مبادرت به شلیک چند تیر توپ می کردند، تا بدین‌ترتیب با صدای توپ مردم را از رسیدن این دو زمان باخبر سازند.»
شوخوانی هم از دیگر رسوم است که تا کنون در برخی از روستاهای ایران اجرا می‌شود. در این آیین، هنگام سحر، سه مرتبه، طبلی را به صدا در می‌آورند: بار اول برای بیدار شدن، بار دوم برای سحری خوردن و بار سوم برای نماز خواندن است. اما این طبل زدن‌ها همراه با صدای مناجات و دعایی است که یکی از مردان روستا با صدای خوب خودش می‌خواند و مردم را به بیدار شدن و روزه گرفتن تشویق می‌کند.
یکی دیگر از سنت‌های قدیمی ماه رمضان در ایران دوختن «کیسه برکت و مراد» است. زنان و دختران در آخرین جمعه ماه رمضان در مسجد گرد هم می‌آیند و هر خانواده برای خود، کیسه‌ای می‌دوزد. سپس مقداری پول در آن ریخته و دعا می‌خوانند و آن را تا سال دیگر در صندوقچه‌ای نگه می‌دارند.
به این کیسه‌ها کیسه برکت و مراد می‌گویند که مردم ایران بر این باورند که این کیسه‌ها برکت را به زندگی آنها تا سال دیگر خواهد رساند.
در برخی مناطق ایران هم در روز ۲۷ ماه رمضان، نانی به اسم «نان بیست و هفتمی» پخته و بین مردم پخش می‌شود. آنها معتقدند پختن و خوردن این نان باعث دفع شر و فزونی خیر و برکت می‌شود.
