مارک آلموند: اگر ترس من درست باشد پوتین می‌تواند میلیون‌ها آیفون را بدون هشدار منفجر کند
مارک آلموند مدیر موسسه تحقیقات بحران در آکسفورد، در گفتگویی با «دیلی‌میل» گفت: هنگامی که نیروی دریایی ژاپن در سال ۱۹۴۱ بندر پرل را بمباران کرد، هدف آن‌ها این بود که قدرت هوایی آمریکا در اقیانوس آرام را از بین ببرند و مانع از پیوستن ایالات متحده به جنگ جها
آن‌ها دقیقاً نتیجه معکوس گرفتند. افکار عمومی آمریکا که به خشم آمده بودند، بلافاصله به حمایت از متفقین متعهد شدند و ژاپن با یک دشمن جدید و قدرتمند روبرو شد.
مارک آلموند گفت: در حمله ویرانگر دیروز به هزاران دستگاه پیجر که توسط اعضای حزب‌الله در سراسر لبنان استفاده می‌شد، من گمان می‌کنم که ما شاهد پرل هاربر قرن ۲۱ بوده‌ایم.
این عملیات به خودی خود تماشایی بود، با حداقل نه کشته و بیش از ۳۰۰۰ زخمی، که بنا به گزارش‌ها شامل سفیر ایران در لبنان نیز می‌شود.
با این حال، اهمیت گسترده‌تر آن مطمئناً در ماه‌ها و سال‌های آینده طنین‌انداز خواهد شد.
اگر اسرائیل، همانند امپراتوری ژاپن در گذشته، فکر می‌کرد که این حمله گسترده باعث جلوگیری از ورود نیروهای حزب‌الله به یک جنگ تمام‌عیار با اسرائیل خواهد شد، بیم دارم که آن‌ها ناامید شوند.
اسلام‌گرایان به‌طور قطع در حال برنامه‌ریزی برای انتقام خود هستند و دیشب گفته شد که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در مقر وزارت دفاع در تل‌آویو در حال مذاکره برای چگونگی واکنش به تشدید بحران احتمالی اوضاع است.
چگونه اسرائیل این حمله را انجام داد؟
نظریه‌های مختلفی وجود دارند. یک کارشناس امنیتی پیشنهاد داد که اسرائیلی‌ها ممکن است تله‌های انفجاری سنتی را در هزاران پیجر قرار داده باشند، که گفته می‌شود این پیجرها تنها در روزهای اخیر به دست نیروهای حزب‌الله رسیده‌اند.
نظریه‌ای دیگر، که برای من قانع‌کننده‌تر بود، این است که پیجرها با یک ویروس کامپیوتری پیچیده از قبل بارگذاری شده بودند که باعث گرم شدن بیش از حد آن‌ها شده و در نتیجه باتری‌های لیتیومی آن‌ها آتش گرفته است.
این یک خطر شناخته شده در باتری‌هایی است که در بسیاری از دستگاه‌های الکترونیکی استفاده می‌شوند و بخشی از دلیل این است که خطوط هوایی به مسافران اجازه نمی‌دهند که لپ‌تاپ‌های خود را در بار چک شده قرار دهند.
با این حال، هر روشی که اسرائیل در این عملیات به کار گرفته باشد، تفاوتی نمی‌کند. اما جالب است که نیروهای حزب‌الله به تازگی تلفن‌های همراه خود را با پیجر جایگزین کرده بودند، به این باور که پیجرها امن‌تر هستند.
تلفن‌های همراه دارای نرم‌افزار GPS هستند که امکان ردیابی دستگاه‌ها و در نتیجه کاربران آن‌ها را در هر نقطه از جهان فراهم می‌کند.
شش هفته پیش، اسماعیل هنیه، رئیس سیاسی حماس، در یک مهمان‌خانه در پایتخت ایران، تهران، شناسایی و حذف شد. کارشناسان بر این باورند که ترور او تنها با ردیابی تلفن همراهش امکان‌پذیر بود.
حقیقت این است که اسرائیل در این نوع جنگ‌ها به طور ویژه‌ای مهارت دارد. دهه‌ها مقابله با همسایگان متخاصمی که تعدادشان به مراتب بیشتر از شهروندان این کشور است، موجب شده که این دموکراسی کوچک در خاورمیانه مجموعه‌ای از ابزارهای نظامی پیچیده، از موشک‌های هسته‌ای و تانک‌ها تا سلاح‌های سایبری را توسعه دهد.
ترکیب این با بی‌رحمی سرویس اطلاعاتی مشهور آن، موساد، در شناسایی و حذف دشمنانش، از جمله عاملان کشتار المپیک مونیخ به بعد، قدرت اسرائیل را در این عرصه تقویت می‌کند. همان‌طور که دیده‌ایم، موساد همیشه در نهایت موفق به رسیدن به اهدافش شده است.
پس از این چه خواهد شد؟
اگر گزارش‌ها درست باشند و یکی از هر ۳۰ نفر در بین ۶۰ هزار مبارز حزب‌الله به دلیل حمله به پیجرها از رده خارج شده باشند، این مسأله مانع جدی‌ای برای عملیات‌های این گروه خواهد بود. رهبری حزب‌الله همچنین در حال بررسی نحوه برقراری ارتباط امن با مبارزان خود در آینده است.
چه مدت طول می‌کشد تا ولادیمیر پوتین یا شی جین‌پینگ راهی برای انفجار میلیون‌ها آیفون در سراسر جهان در جیب‌های دشمنانشان پیدا کنند؟
با اختلال در سازمان نظامی حزب‌الله، اسرائیلی‌ها ممکن است تصمیم بگیرند بخش‌هایی از جنوب لبنان را به تصرف درآورند تا با ایجاد «منطقه حائل»، بتواند از حملات راکتی به شمال اسرائیل محافظت کند.
مارک آلموند ادامه داد: من در مورد این رویکرد «کنترل شده» نگرانی‌هایی دارم. با تمام ابتکار وحشیانه حمله به پیجرها، پیامدهای آن برای امنیت منطقه می‌تواند جدی باشد.
در عوض، عملیات پیجر احتمالاً پیش‌درآمدی برای جنگ تمام‌عیار دیگری میان اسرائیل و لبنان خواهد بود که پیامدهای سختی برای صلح جهانی خواهد داشت.
ائتلاف‌های حزب‌الله، ایران و سوریه، به طور حتم نگران خواهند بود که اطلاعات اسرائیلی‌ها بتواند همان کار را با آن‌ها انجام دهد. حتی کشورهای عربی که با اسرائیل روابط دیپلماتیک دارند، مانند مصر و اردن، اکنون باید از خود بپرسند که چقدر واقعاً امن هستند و آیا شبکه‌های ارتباطی آن‌ها از امنیت کافی برخوردار است یا خیر. این موضوع می‌تواند توانایی اسرائیل را برای برقراری دوستی‌ها در منطقه تضعیف کند.
همچنین ممکن است برای ما نیز عواقبی داشته باشد. دموکراسی‌های غربی احتمالاً در حال ارزیابی معنای این نوع جدید از جنگ‌افزاری برای خودشان و چگونگی کپی‌برداری از روش‌های اسرائیل هستند.
تاریخ به ما آموخته است که هیچ تکنیک نظامی جدیدی برای مدت طولانی انحصاری سازنده‌اش باقی نمی‌ماند. چه مدت طول می‌کشد تا ولادیمیر پوتین یا شی جین‌پینگ راهی برای انفجار میلیون‌ها آیفون در سراسر جهان در جیب‌های دشمنانشان پیدا کنند؟
