از خاورمیانه تا غرب؛ ظریف، مسیر صلح ایران را ترسیم می‌کند
جواد ظریف، وزیر امور خارجه سابق ایران، مسیر روابط ایران برای دستیابی به صلح و ثبات از خاورمیانه تا غرب، را ترسیم کرد.
جواد ظریف ساعاتی پس از حضور در مراسم تحلیف مسعود پزشکیان، ترور اسماعیل هنیه توسط اسرائیل در تهران را چالشی برای رئیس‌جمهور جدید دانست.
وزیر امور خارجه پیشین ایران در مقاله‌ای که توسط مجله آمریکایی فارین افرز منتشر شد، تأیید کرد که مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران برای مقابله با همه مشکلاتی که در سال‌های آینده پیش خواهد آمد، آمادگی خوبی دارد.
ظریف با بیان اینکه پزشکیان متوجه شده است که جهان در حال حرکت به سمت دوران پسا تک‌قطبی است، جایی که بازیگران جهانی می‌توانند همزمان در عرصه‌های مختلف همکاری و رقابت کنند، خاطرنشان کرد: رئیس جمهور جدید، سیاست خارجی انعطاف‌پذیری را اتخاذ کرده و تعامل دیپلماتیک و گفتگوی سازنده به جای تکیه بر مدل‌های قدیمی را در اولویت قرار داده است.
وی گفت: چشم‌انداز پزشکیان برای امنیت ایران جامع است که هم توانمندی‌های دفاعی سنتی و هم ارتقای امنیت انسانی از طریق بهبود در بخش‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی را شامل می‌شود.
او همچنین خواهان ثبات و توسعه اقتصادی در خاورمیانه، همکاری با کشورهای عربی همسایه، تقویت روابط با متحدان و البته تعامل سازنده با غرب است.
ظریف در ادامه گفت: دولت پزشکیان آمادگی مدیریت تنش با آمریکا را دارد، چرا که رئیس‌جمهور ایران به مذاکرات برابر بر سر توافق هسته‌ای و شاید بیشتر امیدوار است.
ظریف در ادامه خاطرنشان کرد: البته تهران تسلیم خواسته‌های غیرمنطقی نخواهد شد و همیشه در مقابل تجاوزات اسرائیل خواهد ایستاد و از حفظ منافع ملی خود کوتاه نخواهد آمد.
وزیر امور خارجه پیشین به ترسیم وضعیت کنونی پرداخت و گفت: این لحظه تاریخی ثبات است که جهان نباید آن را از دست بدهد و تهران قطعا آن را هدر نخواهد داد.
وی مدعی شد که «پس از بیش از دو قرن ضعف، ایران به رهبری علی خامنه‌ای، سرانجام ثابت کرد که توانایی دفاع از خود در برابر هرگونه تجاوز خارجی را دارد.»
خاورمیانه
ظریف درباره سیاست‌های ایران در منطقه گفت: ایران با هدف ارتقای سطح بالاتر، در نظر دارد روابط خود را با کشورهای همسایه بهبود بخشد تا به ایجاد نظم منطقه‌ای که ثبات، ثروت و امنیت را افزایش می‌دهد، کمک کند.
وی افزود: رنج طولانی منطقه از مداخلات خارجی، جنگ‌ها، درگیری‌های فرقه‌ای، تروریسم و سایر چالش‌ها را می‌توان با تلاش برای دستیابی به یکپارچگی اقتصادی، امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی، حفاظت از محیط‌زیست و گفتگوی ادیان برای دستیابی به یک ترتیبات جدید منطقه‌ای برطرف کرد که وابستگی به قدرت‌های خارجی را نیز کاهش می‌دهد.
به گفته ظریف، برای انجام این کار، کشورهای منطقه ممکن است به دنبال انعقاد معاهدات، ایجاد نهادها و اجرای سیاست‌های لازم باشند.
ظریف همچنین گفت: ایران و همسایگانش می‌توانند از روند هلسینکی که منجر به تشکیل سازمان امنیت و همکاری اروپا شد، الگوبرداری کنند و می‌توانند قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت را که به جنگ ایران و عراق پایان داد، اجرا کنند.
اما ظریف تاکید کرد: موانعی وجود دارد که باید بر آن‌ها غلبه کرد، زیرا برخی از تفاوت‌ها به دلیل برداشت‌های متفاوت از تاریخ، برخی به دلیل برداشت‌های نادرست ناشی از ارتباطات ضعیف و برخی دیگر به دلیل برداشت‌های سیاسی از سوی نیروهای خارجی، مانند ادعاها درباره برنامه هسته‌ای ایران است.
وی گفت: دیدگاه ایران با منافع کشورهای عربی سازگار است و دو طرف باید برای حل اختلافات خود تلاش کنند و حمایت تهران ممکن است به مقاومت فلسطین در این امر کمک کند. حمایت از احیای حقوق مردم فلسطین.»
غرب و فلسطین
وزیر اسبق ایران به روابط با غرب اشاره کرد و گفت: «پس از بیش از ۲۰ سال محدودیت اقتصادی، آمریکا و متحدانش در غرب باید بدانند که ایران به فشارها پاسخ نمی‌دهد و اقدامات قهری فزاینده آن‌ها مدام در حال افزایش است و نتیجه معکوس دارد.»
وی افزود: به جای افزایش فشار، غرب باید به دنبال یافتن راه حل‌های مثبت باشد، زیرا توافق هسته‌ای نمونه منحصر به فردی است که غرب باید از طریق اقدامات ملموس و عملی از جمله اقدامات سیاسی، قانون‌گذاری و سرمایه‌گذاری با سود متقابل، به دنبال احیای آن باشد.
وی درباره غزه گفت: «ایران می‌تواند به ایفای نقش سازنده در پایان دادن به کابوس انسانی کنونی در غزه ادامه دهد و با جامعه جهانی برای دستیابی به راه‌حلی دائمی و دموکراتیک برای مناقشه همکاری کند. تهران با هر راه‌حلی برای فلسطینی‌ها قابل قبول است موافقت خواهد کرد.»
وی افزود: ایران بر این باور است که بهترین راه برون‌رفت از این مصیبت یک قرنی، برگزاری همه‌پرسی است که در آن همه کسانی که بین رود اردن و دریای مدیترانه زندگی می‌کنند اعم از مسلمانان، مسیحیان، یهودیان و فلسطینی‌ها که به این منطقه رانده شدند، دیاسپورا در قرن بیستم با فرزندان خود، می‌توانند تصمیم بگیرند. یک سیستم حکومتی آینده و قابل دوام که با قوانین بین‌المللی سازگار است و بر موفقیت‌های به دست آمده توسط آفریقای جنوبی، جایی که رژیم آپارتاید به یک دولت دموکراتیک بادوام تبدیل شد، بنا شده است.
