تراژدی امیرا سانچز: دختری که جهان نتوانست نجاتش دهد
روز سیزدهم نوامبر سال ۱۹۸۵، فاجعه‌ای دلخراش در کلمبیا رخ داد که توجه جهانیان را به خود جلب کرد.
آتشفشان نوادو دل روئیز، پس از قرن‌ها خاموشی، به ناگاه فوران کرد و گدازه‌های مرگبار خود را بر شهر کوچک آرمرو فرو ریخت.
در میان هزاران قربانی این فاجعه، سرنوشت دختری ۱۳ ساله به نام امیرا سانچز، به نمادی از این تراژدی بدل شد. امیرا، که در ۲۶ نوامبر ۱۹۷۲ متولد شده بود، دانش‌آموزی باهوش بود که آرزو داشت پزشک شود.
پس از فوران آتشفشان، امیرا زیر آوار گیر افتاد، تا کمر در گل و لای فرو رفته و امکان نجاتش تقریباً غیرممکن بود. به مدت سه روز، دوربین‌های خبرنگاران و چشمان نگران مردم جهان، تلاش‌های ناموفق برای نجات این دختر را ثبت کردند.
عوامل متعددی نجات امیرا را دشوار ساخته بود. صعب‌العبور بودن منطقه، بالا آمدن مداوم سطح آب، و گیر کردن پاهایش زیر تیرک بتنی، همگی دست به دست هم داده بودند تا عملیات نجات را با چالش مواجه کنند.
در روز دوم، علائم قانقاریا در پاهای امیرا ظاهر شد و تب او بالا رفت. پزشکان از قطع پاهایش خودداری کردند، زیرا معتقد بودند بدن ضعیف شده‌اش تاب چنین عملی را ندارد.
فرانک فورنیه، خبرنگار فرانسوی، ساعات آخر زندگی امیرا را ثبت کرد. او شاهد بود که چگونه امیرا در لحظات آخر دچار هذیان شد و نگران امتحان ریاضی‌اش بود.
لحظاتی قبل از مرگ، امیرا چشمانش را گشود و آخرین کلماتش را بر زبان آورد. او از خداوند خواست خانواده‌اش را حفظ کند و از تمام کسانی که در طول این مدت کنارش بودند تشکر کرد.
مرگ امیرا ناشی از قانقاریا و کاهش شدید دمای بدن بود. سیاه شدن چشمانش، که توجه بسیاری را جلب کرده بود، احتمالاً ناشی از خاکستر آتشفشانی یا مسمومیت خونی بود.
این حادثه تلخ، نه تنها جان امیرا و هزاران نفر دیگر را گرفت، بلکه توجه جهانیان را به اهمیت آمادگی در برابر بلایای طبیعی و نیاز به سیستم‌های هشدار سریع جلب کرد.
