گسترش بحران زنان بیخانمان در ایران
بیخانمانی و بیسرپناهی برخی افراد از جمله زنان یکی از این مشکلات است که به دلایل متعدد از خانه و کاشانه خود رانده یا گریزان شدهاند
بیخانمانی از جمله مسائل اجتماعی قابلتوجهی است که در عصر حاضر اکثر کشورهای جهان اعم از توسعهیافته و توسعهنیافته درگیر آن هستند و در سطح جامعه ایران به خصوص در سالهای اخیر به شکل جدیتری گسترش یافتهاست.
به نقل از خبرگزاری ایسنا، ابعاد مسائل اجتماعی در ایران روز به روز گستردهتر میشود و جامعه را با مشکلات ناشی از آن درگیر میکند. یکی از این مشکلات، بیخانمانی و بیسرپناهی برخی افراد از جمله زنان است که به دلایل متعدد از خانه و کاشانه خود رانده یا گریزان شدهاند.
البته به دلایلی همچون عدم رصد دقیق و علمی مسائل اجتماعی در ایران، عدم انجام پژوهشهای بزرگ مقیاس، نبود سازمان متولی در حوزه ساماندهی افراد بیخانمان و موازیکاری ارگانهای دولتی و مواردی نظیر آن آمار دقیقی از تعداد افراد بیخانمان در ایران وجود ندارد.
در پژوهشی که در خصوص «فهم تجربه زیسته زنان بیخانمان» توسط علیاصغر درویشیفرد دانشجوی دکتری مددکاری اجتماعی و خدیجه فیضیپور دانشجوی کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی با جامعه آماری ۱۸ نفر از افرادی که همگی در یک ملاک خاص (تجربه بیخانمانی) قرار داشتهاند، انجام شده، آمدهاست: «زنان بیخانمان دارای شرایط و وضعیت بسیار دشواری هستند که آنها را در مقابل آسیبها و تهدیدهای ناشی از بیخانمانی آسیبپذیر میکند. در واقع آنها به حدی درگیر تجریبات منفی ناشی از بیخانمانی شدهاند که اولا تداوم بیخانمانی آنها را در پی داشته و ثانیا امکان رهاشدگی از شرایط منفی را برای آنها دشوار کرده است».