حمله آمریکا به ایران؛ آغاز سازش یا رویارویی تمامعیار؟

در نخستین ساعات بامداد روز یکشنبه، ایالات متحده آمریکا حملاتی هوایی را علیه برخی تأسیسات هستهای ایران، از جمله سایت زیرزمینی «فُردو»، انجام داد
اقدامی که به باور بسیاری میتواند نقطه آغاز مرحلهای تازه در تنشهای خاورمیانه باشد.
رئیسجمهور آمریکا، دونالد ترامپ، این اقدام را «حمله پیشگیرانه» توصیف کرد. در حالی که ارزیابیها در مورد میزان خسارات وارده و واکنشهای احتمالی ایران متفاوت است، عمادالدین ادیب، تحلیلگر سیاسی شبکه اسکای نیوز عربی، گفته این حمله ممکن است یا به «تسویه دیپلماتیک از طریق عقبنشینی ایران» بینجامد، یا مسیر را به سوی «تنشی کنترلناپذیر» باز کند.
ادیب تأکید کرد که میزان تأثیرگذاری این ضربه در تعیین مسیر حوادث آتی نقشی کلیدی خواهد داشت و واکنش ایران وابسته به حجم واقعی خسارات وارده بر تأسیسات مورد هدف خواهد بود.
گزارشگر اسکای نیوز عربی در واشنگتن، مجدی یازجی، به نقل از منابع آمریکایی گفت که واشنگتن از طریق کانالهای دیپلماتیک به تهران اطلاع داده که حملات کار ارتش آمریکاست. این منابع تأکید کردهاند که هدف از حمله، تغییر نظام ایران نبوده و تنها بر توقف برنامه غنیسازی هستهای تمرکز داشته است.
در مقابل، تلویزیون رسمی ایران اعلام کرد که «هر شهروند یا نظامی آمریکایی در منطقه، به هدفی مشروع تبدیل شده است»؛ بیانیهای که نشانهای از شدت خشم تهران تلقی میشود.
جفری لورد، مقام سابق در دولت ریگان، در گفتوگو با اسکای نیوز عربی گفت که ایالات متحده پس از پایان دادن به تمام گزینههای دیپلماتیک، تصمیم به انجام این حمله گرفت تا مانع دستیابی ایران به سلاح هستهای شود. او افزود که هدف آمریکا، نه نظام حاکم بر ایران، بلکه تنها برنامه غنیسازی بوده است و احتمال داد که واکنش ایران محدود باقی بماند تا دامنه بحران گسترش نیابد.
از سوی دیگر، خبرنگار اسکای نیوز در قدس گزارش داد که اسرائیل از پیش در جریان عملیات قرار داشته و در هماهنگی با واشنگتن، اقدامات احتیاطی از جمله تعطیلی مدارس و افزایش سطح آمادهباش را انجام داده است.
در بغداد نیز سفارت و پایگاههای آمریکا در وضعیت آمادهباش کامل قرار گرفتهاند. همزمان، مشخص نیست آیا گروههای نزدیک به ایران واکنش نشان خواهند داد یا از برخورد مستقیم پرهیز خواهند کرد.
در حالی که تنش در اوج خود است، برخی تحلیلگران احتمال ازسرگیری مذاکرات را رد نمیکنند. محمد کلش، پژوهشگر سیاسی، معتقد است که ایران معمولاً کانالهای دیپلماتیک را باز نگه میدارد و مذاکرات را بهعنوان ابزاری برای مانور سیاسی به کار میگیرد.