یک گرم از این ماده هزاران برابر طلا ارزش دارد!

وقتی صحبت از گران‌ترین ماده جهان می‌شود، اغلب مردم به پلاتین، طلا یا الماس فکر می‌کنند در صورتی که گران‌ترین ماده در جهان در واقع یک پودر نانویی است که فقط یک گرم از آن بیش از صد میلیون دلار قیمت دارد.

دانشمندان دانشگاه آکسفورد موفق به ساخت گرانترین ماده جهان شدند و اخیرا نمونه‌ای از آن به اندازه یک سوم وزن موی انسان را ۳۳ هزار و ۴۰۰ دلار به فروش رسانده‌اند.

‌این ماده که توسط شرکت طراح مواد کربنی ساخته شده، «اندوهدرال فولرن» نام دارد که شامل مولکول‌های کربن کروی است.

اغلب مردم تصور می‌کنند طلا، الماس یا پلاتین ازجمله گران‌ترین مواد موجود در کیتی هستند، در حالیکه تنها یک گرم از «فولرن اندوهدرال» مبتنی بر اتم نیتروژن که در اصل یک قفس از جنس اتم‌های کربن بوده که اتم‌های نیتروژن در داخل آن قرار دارند، می‌تواند ارزشی بیش از صد میلیون دلار داشته باشد. اما آنچه این ماده را بسیار ارزشمند می‌کند کاربرد احتمالی آن در آینده است.

این ماده پتانسیل ایجاد ساعت‌های اتمی بسیار کوچک و بسیار دقیق را دارد که دانشمندان معتقدند حتی می‌تواند در جیب هم حمل شوند.

دکتر کراکوس پروفیراکیس می‌گوید: «شما یک ساعت اتمی مینیاتوری‌شده را تصور کنید که می‌توانید در تلفن هوشمند خود حمل کنید. این انقلاب بعدی برای موبایل‌ها است.»

دو گرم از این ماده معادل قیمت یک هواپیمای ایرباس A380‌، یکی از گرانترین هواپیماهای جهان است.

ماده گرانتر از این ماده، ضد ماده است که در حال حاضر در بازار وجود ندارد، اما ناسا قیمت آن را ۶۱ تریلیون دلار تخمین زده است.

• استخراج طلا از وسایل الکترونیکی؛ راز صنعتگری در افغانستان را کشف کنید

اندوهدرال فولرن از ۶۰ اتم کربن تشکیل شده و یک اتم نیتروژن در میان آن‌ها قرار دارد. در نتیجه این ساختار، اندوهدرال فولرن مبتنی بر نیتروژن از یک طول عمر فوق‌العاده طولانی اسپین الکترون برخوردار است.

این نانوساختارها به هیچ وجه جدید نیستند، آن‌ها ابتدا در سال ۱۹۸۵ کشف شدند اما اکنون قرار است در ساعت‌های اتمی برای دقیق‌تر کردن آن‌ها بکار روند.

اگرچه ساعت‌های اتمی فوق دقیق بسیار بزرگ و در اندازه یک کابینت هستند، اما امید است که در آینده نسخه‌های کوچک‌تر آن‌ها را بتوان در دستگاه‌های جی‌پی‌اس ادغام کرد.

این امر باعث ارتقای دقت دستگاه تا یک میلی‌متر می‌شود. در مقایسه، احتمال خطای کنونی تا پنج متر است.

دانشمندان امیدوارند با کوچکتر کردن این فناوری تا اندازه یک میکروتراشه بتوانند از آن در تلفن‌های هوشمند نیز بهره ببرند.