سیگنال‌های راداری فرودگاه‌ها موقعیت زمین را برای بیگانگان فاش می‌کنند
مطالعه‌ای جدید از سوی محققان دانشگاه منچستر نشان می‌دهد که زمین به‌طور ناخواسته درحال ارسال سیگنال‌هایی به فضا است که ممکن است توسط تمدن‌های بیگانه شناسایی شوند.
این سیگنال‌ها عمدتاً از رادارهای فرودگاه‌های تجاری و نظامی ساطع می‌شوند و به‌قدری قوی هستند که می‌توانند از فاصله‌ای در حدود ۲۰۰ سال نوری دریافت شوند.
پژوهشگران در این مطالعه دو منبع اصلی سیگنال‌های ارسالی از زمین را شناسایی کرده‌اند. نخست، سیستم‌هایی که در هاب‌های هوایی جهانی مانند فرودگاه‌های هیترو، گتویک و JFK برای ردیابی هواپیماها استفاده می‌شوند، سیگنال‌هایی ترکیبی و بسیار قوی به آسمان می‌فرستند. دوم، رادارهای نظامی هستند که با وجود توان کمتر، به دلیل جهت‌دار بودن، الگویی مصنوعی و قابل‌تشخیص مشابه نور یک فانوس دریایی در فضا ایجاد می‌کنند.
نتایج شبیه‌سازی‌های انجام‌شده توسط این تیم پژوهشی نشان می‌دهد که سیگنال‌های مذکور توسط تلسکوپ‌هایی مشابه تلسکوپ Green Bank در آمریکا، از فاصله ۲۰۰ سال نوری نیز قابل دریافت‌اند. برای مقایسه، نزدیک‌ترین سیاره بالقوه قابل‌سکونت به زمین، پروکسیما قنطورس بی، تنها حدود ۴ سال نوری با ما فاصله دارد، اما حتی سفر به آن با فناوری‌های کنونی بشر هزاران سال به طول می‌انجامد.
ارسال این سیگنال‌ها به فضا از دهه ۱۹۵۰ میلادی آغاز شده است. با گذشت حدود ۷۵ سال، این امواج اکنون به فاصله‌ای معادل همین مدت در فضا رسیده‌اند. در نتیجه، اگر تمدنی در فاصله ۲۰۰ سال نوری وجود داشته باشد، باید دست‌کم ۱۲۵ سال دیگر برای دریافت این سیگنال‌ها منتظر بماند.
این یافته‌ها علاوه‌بر تأکید بر پتانسیل شناسایی زمین توسط بیگانگان، پیامدهای مهمی نیز برای جست‌وجوی حیات فرازمینی دارد. اخترشناسان اکنون می‌توانند با الگوگیری از این سیگنال‌ها، به دنبال سیگنال‌های مشابه از سیارات دیگر بگردند و همچنین تأثیر فناوری‌های انسانی بر محیط فضا را بهتر تحلیل کنند. یافته‌های این مطالعه در نشست اخیر انجمن سلطنتی نجوم بریتانیا ارائه شده است.
