بررسی مومیایی‌های «بیگانه»، کشف تکان‌دهنده‌ای در رحم یک جسد را به همراه داشت
معمای مومیایی‌های عجیب و غریب «بیگانه» که در پرو پیدا شده‌اند، پس از ادعای دانشمندان مبنی بر کشف جنین در رحم یکی از «اجساد» عمیق‌تر شده است.
ده‌ها جسد مومیایی‌شده در سال ۲۰۱۷ توسط یک فرد محلی به نام لئاندرو ریورا در صحرای نازکا پیدا شد که سال‌ها تحقیق در مورد ریشه آن‌ها را به دنبال داشت.
بعداً مشخص شد که این چهره‌های ماورایی دارای ایمپلنت‌های فلزی در دستان سه انگشتی و سرهای کشیده خود هستند.
با این حال، دانشمندان دیگری که ادعا می‌کردند نمونه‌ها را تجزیه و تحلیل کرده‌اند، مشخص کردند که این «مومیایی‌ها» عروسک‌هایی ساخته شده از استخوان‌های حیوانات هستند که با چسب مدرن ترکیب شده‌اند.
اما دکتر دیوید رویز ولا، متخصص ارشد بررسی بقایای ادعایی، و روزنامه‌نگار جویس مانتیلا اکنون فاش کردند که هنگام تجزیه و تحلیل بقایای مومیایی در یک مرکز رادیولوژی در لیما، جنینی را در داخل مومیایی به نام مونتسرات کشف کرده‌اند.
این تیم معتقد است که مونتسرات ۱۲۰۰ سال پیش، زمانی که کمتر از ۳۰ هفته باردار بوده، درگذشته است.
سی‌تی‌اسکن‌ها «جنین» را در حالی که به پشت دراز کشیده بود، در حالی که سرش نزدیک ناحیه شکم و سینه‌اش در حالی که بازوهایش نزدیک‌تر به ناحیه لگن بود، نشان دادند.
دانشمندان اظهار داشتند که استخوان‌های او هنوز نرم بوده‌اند و تازه شروع به سفت شدن کرده‌اند که باعث شده قسمت‌هایی از ستون فقرات و دنده‌ها نتوانند به هم جوش بخورند.
آن‌ها سن «جنین» را بر اساس اندازه استخوان ران آن، به طول ۴۳ میلی‌متر، که برای تخمین سن بارداری در سونوگرافی‌های قبل از تولد استفاده می‌شود، تعیین کردند و نشان دادند که کمتر از ۳۰ هفته بوده است.
جنین پس از آن کشف شد که جویس مانتیلا، که به اثبات واقعی بودن مومیایی‌ها اختصاص داده شده است، متوجه شد که دستان مونتسرات دور شکمش محکم بسته شده‌اند.
او به دیلی میل گفت: «من به موقعیت دست‌ها نگاه کردم، انگار که می‌خواسته از شکم بارداری خود محافظت کند. یک دست بالا و یک دست پایین. شکم خشک شد، آب خود را از دست داد و تقریباً صاف شد، اما دست‌ها در آن موقعیت باقی ماندند.»
این تیم به دلیل داشتن دست‌های سه انگشتی، مومیایی‌ها را «تری‌داکتیل» می‌نامد، ویژگی غیرمعمولی که گمانه‌زنی‌هایی را در مورد منشأ آن‌ها، از جمله احتمال وجود اجداد فرازمینی یا خزندگان، برانگیخته است.
مانتیلا خاطرنشان کرد که اندام‌های شناسایی‌شده تاکنون شباهت‌های آناتومیکی با اندام‌های انسان نشان می‌دهند، اگرچه او بر لزوم تجزیه و تحلیل عمیق‌تر و در محل برای نتیجه‌گیری‌های قابل اعتماد تأکید کرد.
او گفت اسکن‌ها نشان می‌دهد که جنین به مرور زمان در رحم خشک شده است.
با کوچک شدن بافت، عضلات رحم شکل کلی خود را حفظ کردند، اما جمجمه و استخوان‌های صورت که نرم و رشد نکرده بودند، تغییر مکان دادند.
وقتی دانشمندان جنین را به صورت دیجیتالی بازسازی کردند، متوجه شدند که صورتش به عقب برگشته است.
به گفته محققان، در زمان مرگ، استخوان‌های جنین هنوز نرم بودند و به طور کامل شکل نگرفته بودند، که آن‌ها را در طول مومیایی کردن در برابر تغییر شکل آسیب‌پذیرتر می‌کرد.
دانشمندان گفتند که این موضوع توضیح می‌دهد که چرا ستون فقرات و دنده‌ها در اسکن‌ها شکسته یا ناهم‌تراز به نظر می‌رسند.
برخی از قسمت‌های استخوان، به ویژه صفحات رشد در انتها، در تصاویر سی‌تی‌اسکن اصلاً قابل مشاهده نیستند.
دکتر خوزه زالچه، مدیر سابق بخش پزشکی نیروی دریایی مکزیک و متخصص ارشد این تحقیقات، در پاسخ به این سوال که آیا جنین می‌توانسته یک موجود ترکیبی، نیمی انسان و نیمی سه انگشتی، باشد، گفت که چنین تشخیصی نیاز به آزمایش DNA دارد.
وی خاطرنشان کرد: «در حال حاضر، تنها شباهت آناتومیکی واضح بین جنین و مادر، ساختار سه انگشتی دست‌ها و پاها است.»
این تیم تخمین زد که مونتسرات بین ۱۶ تا ۲۵ سالگی درگذشته است. قد او تقریباً پنج فوت و سه اینچ بود و در دست‌ها، سینه و سرش ایمپلنت‌هایی وجود داشت.
به گفته محققان، به نظر می‌رسد که ایمپلنت‌ها چگالی مشابه فلز دارند.
به گفته دانشمندان، به نظر می‌رسد یک جسم قابل مشاهده روی سر مونتسرات در حالی که او هنوز زنده بوده، کاشته شده است. آن‌ها خاطرنشان کردند که به نظر می‌رسد پوست در اطراف این کاشت رشد کرده است.
این تیم همچنین صفحات فلزی را در سراسر بدن مومیایی‌های دیگر کشف کرد که برخی در داخل قرار داشتند و استخوان‌ها را می‌پوشاندند و برخی دیگر به صورت خارجی به پوست متصل بودند.
به نظر می‌رسد این کاشت‌ها «زیست‌عملکردی» هستند، زیرا هیچ نشانه‌ای از رد شدن توسط بدن نشان نمی‌دهند.
دکتر زالچه گفت: «این صفحات چندفلزی با استفاده از تکنیک‌های اندازه‌گیری مبتنی بر نور تجزیه و تحلیل شدند و مشخص شد که حاوی آلیاژی از مس، کادمیوم، اسمیوم، آلومینیوم، طلا و نقره هستند.»
نکته قابل توجه این است که نقره بیش از ۹۵ درصد خالص است که در طبیعت کمیاب است. کادمیوم و اسمیوم، هر دو کشف نسبتاً مدرنی هستند و در حال حاضر در ارتباطات ماهواره‌ای و سازه‌های هوافضا مورد استفاده قرار می‌گیرند.
راز پیرامون این مومیایی‌های به اصطلاح سه انگشتی در سال ۲۰۱۷ آغاز شد، زمانی که یوفولوژیست، جیمی موسان، و گروهی از محققان این مومیایی‌ها را به جهان معرفی کردند و انسان‌نماهای مومیایی‌شده عجیب سه انگشتی با جمجمه‌های کشیده را در نزدیکی خطوط نازکا در پرو کشف کردند.
اجساد پوشیده از پودر سفیدی پیدا شدند که به گفته تیم تحقیقاتی برای حفظ بقایا استفاده شده است.
پنج سال بعد، موسان دو بار بقایای اجساد را به کنگره مکزیک آورد تا استدلال کند که آن‌ها بقایای واقعی موجودات غیرانسانی هستند.
در دومین حضورش، هیئتی از پزشکان از ادعای او حمایت کردند و گفتند که این اجساد واقعی هستند و زمانی موجودات زنده بوده‌اند. برخی از محققان گفتند که طی چهار سال تا پنج نمونه مشابه را مطالعه کرده‌اند.
با این حال، کارشناسان خارجی تردیدهای جدی مطرح کرده‌اند.
فلاویو استرادا، باستان‌شناس پزشکی قانونی، که رهبری این تحلیل را بر عهده داشت، گفت که ادعاهای مربوط به نمونه‌هایی که از دنیای دیگری آمده‌اند «کاملاً نادرست» است.
او در ژانویه ۲۰۲۴ گفت: «نتیجه‌گیری ساده است: آن‌ها عروسک‌هایی هستند که با استخوان‌های حیوانات این سیاره و با چسب‌های مصنوعی مدرن مونتاژ شده‌اند، بنابراین در دوران قبل از اسپانیایی‌ها مونتاژ نشده‌اند.»
آن‌ها موجودات فرازمینی یا موجودات فضایی نیستند.
با این حال، یک دادستان سابق کلرادو و وکیل مدافع فعلی، که یکی از مومیایی‌ها را بررسی کرده است، نیز به این موضوع اعتقاد راسخ دارد.
جاشوا مک‌داول گفت: «اجساد مورد مطالعه توسط استرادا هیچ ارتباطی با هیچ نمونه‌ای که ما مطالعه کرده‌ایم، نداشتند.
آن‌ها عروسک‌های محلی بودند که طوری ساخته شده بودند که شبیه [مومیایی‌های] مصادره شده در فرودگاه باشند.»
