عرق بدن گلادیاتورهای رومی، محرک جنسی و اکسیر شفابخش؛ حقیقت چیست؟
بر اساس گزارش‌های تأییدنشده، رومیان باستان از جمع‌آوری محتویات روی پوست گلادیاتورها که شامل مخلوطی از عرق، خون، لایه‌‌های پوست و چرک بوده داروهایی برای افزایش میل جنسی و یا نوشدارویی برای درمان انواع دردها و مرض‌ها می‌ساختند.
پیش‌پرده جدید فیلم «گلادیاتور ۲» حاوی جلوه‌هایی از بدن‌های عرق‌کرده و خون‌های ریخته شده است که ماهیت بی‌رحمانه این قبیل مبارزات را در زمان روم باستان به تصویر می‌کشد.
اگرچه فیلم «گلادیاتور ۲» براساس برداشتی آزاد از تاریخ تهیه شده، اما مشخص است که خون و عرق بخش مهمی از زندگی گلادیاتورها بوده است.
وب‌سایت iflscience سعی کرده با دلیل به موارد مصرف عرق و خون روی پوست گلادیاتورها در زمان روم باستان اشاره کند.
طبق گزارش‌های تأییدنشده بدن گلادیاتورها پیش از اعزام به میدان نبرد، با روغن زیتون آغشته می‌شد تا با فرض اینکه از مبارزه جان سالم به در ببرند، پس از بازگشت با استفاده از کاردکی به نام استریجیل ساییده شوند.
طبق گزارش‌های جمع‌آوری‌شده، محتویات جمع‌شده از بدن گلادیاتورها شامل عرق، خون، لایه‌‌های پوست، چرک و روغن اضافی در پیاله‌‌های شیشه‌ای به علاقه‌مندان فروخته می‌شد.
آن‌ها این تراوشات چندش‌آور را با عطر مخلوط کرده یا به عنوان کرم صورت برای مصرف زنان ثروتمند رومی می‌فروختند. برخی نیز آن‌ها را روی بدن و صورت خود می‌مالیدند تا از این طریق بتوانند به فواید فیزیکی مختلف دست یابند.
در گزارش‌های دیگر آمده که از این ترشحات برای تزریق نشاط گلادیاتوری به روابط جنسی یا درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها از درد مفاصل گرفته تا التهاب نیز استفاده می‌شده است.
هرچند که برخلاف گزارش‌های جمع‌آوری‌شده، یکی از نویسندگان سرشناس روم باستان به نام «پلینی اعظم» در اثر معروف خود «تاریخ طبیعی» ایده استفاده از عرق و ترشحات بدن گلادیاتورها را نفرت‌انگیز عنوان کرده و انگشت اتهام را به نشانه تحقیر، به سمت یونانیان باستان نشانه می‌رود.
پلینی در توصیف عادات یونانی‌ها نوشته است: «اعتقاد بر این است که ترشحات بدن ورزشکاران بعد از کاردک کشیدن آن‌ها و به لطف ترکیب عرق و روغن انسان، دارای خواص ملین‌کننده، گرم‌کننده و محلل هستند.»
به گفته پلینی، یونانی‌ها هیچ محدودیتی برای خواص پزشکی عرق ورزشکاران، معروف به gloios، قائل نبودند و از آن برای درمان همه چیز از زگیل تناسلی گرفته تا «التهاب روده» استفاده می‌کردند. ظاهراً، این ترشحات خون و پوست باقیمانده از گلادیاتورها را به اسم «محلل تومورهای ملتهب» به قیمتی گزاف می‌فروختند.
با این تفاسیر اگر بخواهیم به گفته‌ها و نوشته‌های پلینی استناد کنیم در واقع، به نظر می‌رسد که رومی‌ها از عرق گلادیاتور برای افزایش عملکرد جنسی یا هر هدف دیگری استفاده نمی‌کردند. بلکه این یونان باستان بودند که فواید این ترشحات منزجرکننده را ستایش می‌کردند.
