کشف تمدنی کهن در دل جنگل‌های آمازون
باستان شناسان اروپایی موفق شدند با استفاده از اسکنر‌های لیزری از راه دور، سکونتگاه‌های گسترده‌ای مربوط به سال‌های ۵۰۰ تا ۱۴۰۰ پس از میلاد در شمال بولیوی کنونی و در دل جنگل‌های آمازون را کشف کنند.
این ویرانه‌های آمازون که زمانی یک جامعه بومی کشاورزی در آن‌ها زندگی می‌کردند، در زیر پوشش گیاهی غیرقابل نفوذ جنگل‌های بولیوی مخفی شده و تنها اسکنر‌های لیزری قادر به تشخیص آن‌ها شد.
کشف این شبکه گسترده از سکونتگاه‌هایی که در زیر جنگل‌های انبوه وجود داشت، نوعی شهرنشینی کم تراکم و اولین مورد از این نوع در مناطق پست گرمسیری آمریکای جنوبی را به اثبات می‌رساند.
کریستوفر فیشر، باستان شناس دانشگاه ایالتی کلرادو، معتقد است: «ارتفاع ۲۰ متری بقایای معماری و هرم‌های خاکی در این مکان‌ها بر فراز دشت‌های اطراف را می‌توان همترازی ساکنین منطقه با جوامع باستانی پیشرفته عنوان کرد.»
باستان‌شناسان تصور داشتند که خاک‌های استوایی این مناطق بولیوی شرایط حمایت و نگهداری از جمعیت بزرگی را ندارد، اما با شواهد موجود می‌توان به توانایی مردمان باستانی ایمان آورد که در کنار ماهیگیری و شکار، این زمین‌های سخت و سیل زده نیز را تبدیل به مزارع کشاورزی حاصل خیز کردند.
پرومرز به عنوان مسئول تحقیقات به همراه همکارانش موفق به شناسایی دو سکونتگاه بزرگ به نام‌های کوتوکا و لندیوار در این منطقه شدند که متشکل از ۲۴ سکونتگاه کوچکتر دیگر بود.
این تیم در گزارش خود آورده است: «بررسی اندازه و جزییات معماری این دو سکونتگاه که پیش‌تر کشف شده بودند، تنها از طریق اسکن لیزری هوایی امکان‌پذیر بود. طبق تخمین کارشناسان، مردم کاساراب برای ساختن کوتوکا حدود ۵۷۰ هزار متر مکعب خاک را جابجا کردند که این میزان خاک با ده برابر خاکی که مردم تیواناکو برای ساختن هرم آکاپانا، بزرگترین سازه‌ای که تاکنون در ارتفاعات بولیوی یافت شده، استفاده کردند برابری می‌کند.
آن‌ها برای دفاع از این سکونتگاه‌های مرکزی، با ساختن خندق و بارو، و طراحی سیستم‌های کنترل آب عظیم که برای کشت مواد غذایی مازاد بکار گرفته می‌شد، جمعیت بزرگ کاسارابی را پشتیبانی می‌کردند.
فیشر می‌نویسد: «این داده‌ها نشان دهنده جمعیت متراکم و شیوه‌های تولید این مردم بوده است. جالب اینجاست که این سطح از پیچیدگی اجتماعی تاکنون در دیگر جوامع اولیه آمازون مشاهده نشده است.»
