مردان بخوانند: با این تمرین‌های ساده از درد وحشتناک و شرم‌آور بیضه و آلت تناسلی خلاص شوید
هزاران مرد از وضعیت دردناک و ناتوان‌کننده‌ای رنج می‌برند، در حالی که درمان آن می‌تواند به سادگی چند دقیقه ورزش روزانه باشد.
تقریباً از هر ده مرد یک نفر در طول زندگی خود دچار درد مزمن در بیضه‌ها و آلت تناسلی می‌شود که می‌تواند پوشیدن لباس را ناراحت‌کننده و حرکت کردن را دردآور کند.
کارشناسان می‌گویند این وضعیت اغلب به اشتباه به عنوان بیماری مقاربتی تشخیص داده می‌شود یا به عنوان نشانه‌ای از افسردگی یا اضطراب نادیده گرفته می‌شود.
تحقیقات رو به رشد نشان می‌دهد که این مردان می‌توانند به طور مؤثر با استفاده از برنامه‌ای از تمرینات کف لگن، مشابه با تمرینات توصیه‌شده برای زنان جهت مقابله با بی‌اختیاری ادراری بعد از زایمان، درمان شوند.
اما متخصصان به روزنامه «میل آن ساندی» گفته‌اند که NHS در این زمینه از سلامت مردان دارای «نقطه کور» است، به این معنی که این وضعیت، که به نام سندرم درد مزمن لگن (CPPS) شناخته می‌شود، اغلب تشخیص داده نمی‌شود و درمان نمی‌شود.
بیماران گاهی مجبور به پرداخت هزینه درمان هنگفتی می‌شوند زیرا برخی از فیزیوتراپیست‌های NHS مردان را برای مسائل کف لگن درمان نمی‌کنند.
به گفته کارشناسان، این وضعیت به عنوان «مسئله زنان» در نظر گرفته می‌شود.
دکتر جانی بویلان، مشاور دستگاه ادراری-تناسلی که کلینیک CPPS را در بیمارستان‌های دانشگاهی لیورپول اداره می‌کند، می‌گوید: «هزاران مرد از این اسپاسم‌های دردناک در ناحیه لگن رنج می‌برند، اما به طور مکرر به آن‌ها گفته می‌شود که مشکلی وجود ندارد یا به آن‌ها آنتی‌بیوتیک برای عفونت احتمالی یا مسکن داده می‌شود. اما تسکین درد مشکل را حل نخواهد کرد مگر اینکه مشکل اساسی درمان شود، که به ندرت انجام می‌شود.»
دکتر بویلان ادامه می‌دهد: «فیزیوتراپی یا تمرینات روزانه ساده‌ای که مردان می‌توانند خودشان یاد بگیرند، می‌تواند زندگی بسیاری از این مردان را تغییر دهد، اما به طور مکرر، آن‌ها نمی‌توانند این خدمات را از NHS دریافت کنند. این باید تغییر کند.»
مشخص نیست چند نفر از مردان از CPPS رنج می‌برند، اما تحقیقی که امسال در «ژورنال پزشکی بریتانیا» منتشر شد، نشان داد که ممکن است یکی از هر دوازده مرد در مقطعی تحت تاثیر قرار گرفته باشد.
دردهای طولانی‌مدت معمولاً در بیضه‌ها، ناحیه بین بیضه‌ها و مقعد (پری‌نیوم) و نوک آلت تناسلی رخ می‌دهد.
احساس درد اغلب به صورت سوزش یا شوک‌های الکتریکی توصیف می‌شود که در ناحیه آسیب‌دیده منتشر می‌شود.
بیماران گزارش می‌دهند که احساس درد می‌تواند به قدری ناراحت‌کننده باشد که پوشیدن شورت یا شلوار غیرقابل تحمل شود، زیرا فشار باعث تشدید درد می‌شود.
درد در ناحیه تناسلی همچنین می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های جدی مانند بیماری‌های مقاربتی، سنگ کلیه و حتی سرطان باشد.
به همین دلیل، کارشناسان می‌گویند مهم است که بیمارانی که با این مشکلات مواجه هستند همیشه به پزشک عمومی خود مراجعه کنند.
با این حال، بسیاری از پزشکان عمومی بخاطر عدم آگاهی از علائم CPPS اغلب قادر به کمک به مردان مبتلا به این وضعیت نیستند.
تحقیقات نشان می‌دهد که برای برخی مردان، این وضعیت می‌تواند توسط عفونت ایجاد شود.
بیماران دیگر معتقدند که CPPS آن‌ها به دلیل استرس به وجود آمده است.
پزشکان همچنین اغلب مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این وضعیت می‌شود یا چرا بعضی نواحی از ناحیه تناسلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و نواحی دیگر را نه.
با این حال، کارشناسان می‌گویند که به طور فزاینده‌ای روشن است که CPPS ناشی از انقباض عضلات کف لگن است. کف لگن که مانند یک آویز از استخوان عانه در جلو تا استخوان دنبالچه در عقب کشیده شده است، مجموعه‌ای از عضلات است که از ستون فقرات، مثانه و روده‌ها حمایت می‌کند. همچنین به ما امکان می‌دهد تا حرکات ادراری و روده‌ای را کنترل کنیم.
برای زنان، این عضلات می‌تواند با زایمان ضعیف شود که منجر به بی‌اختیاری استرسی در کنترل ادرار یا مدفوع هنگام خندیدن، عطسه یا ورزش می‌شود.
بر اساس اطلاعات NHS، یک سوم از زنان در سال اول بعد از زایمان دچار بی‌اختیاری ادراری می‌شوند و بسیاری هم برای سال‌ها از آن رنج می‌برند. به زنان توصیه می‌شود که کف لگن خود را با انجام تمرینات کگل تقویت کنند (نامگذاری شده به نام دکتر آرنولد کگل، متخصص زنان آمریکایی در قرن بیستم) که شامل سفت کردن عضلات کف لگن برای سه تا پنج ثانیه، سپس شل کردن آن‌ها برای سه تا پنج ثانیه، و تکرار آن است.
در ژوئن ۲۰۲۱، NHS انگلستان اعلام کرد که در حال راه‌اندازی کلینیک‌های تخصصی سلامت لگن است که توسط فیزیوتراپیست‌ها برای درمان ده‌ها هزار زن باردار و مادران جدید با مشکلات کف لگن، پر شده است.
تصور می‌شود که مردان با CPPS مشکل معکوس زنان با بی‌اختیاری استرسی دارند. در حالی که برای این زنان، عضلات بسیار شل می‌شود، برای مردان، عضلات منقبض شده و امکان شل شدن ندارد.
با گذشت زمان، این منجر به اسپاسم‌های عضلانی می‌شود. کارشناسان می‌گویند که بیماران CPPS باید تمرینات کگل معکوس که عضلات را شل می‌کند، دریافت کنند.
با این حال، هیچ کلینیک تخصصی سلامت لگن برای مردان وجود ندارد. در واقع، کارشناسان می‌گویند که بسیاری از فیزیوتراپیست‌ها به طور کامل از درمان مردان برای مشکلات کف لگن خودداری می‌کنند.
بیل تیلور، فیزیوتراپیست مستقر در ادینبرا و عضو گروه فیزیوتراپی لگنی، زایمان و زنان، که به دنبال افزایش آگاهی در مورد CPPS است، می‌گوید: «تعداد زیادی از مردان از درد مزمن بیضه رنج می‌برند. این می‌تواند به طور فوق‌العاده‌ای ناتوان‌کننده باشد، واقعاً بر زندگی آن‌ها تأثیر بگذارد و حتی باعث شود که احساس کنند زندگی ارزشی ندارد. اما وقتی با مردم درباره سلامت لگن مردان صحبت می‌کنید، معمولاً از شما می‌پرسند: آیا مردان اصلاً کف لگن دارند؟»
تاریخچه نشان می‌دهد که اگر کسی در زمینه سلامت لگن کار می‌کرد، معمولاً به سلامت زنان مربوط می‌شد.
اکثریت تحقیقات بر روی زنان متمرکز بوده و تحقیقات زیادی درباره مردان انجام نشده است.
دکتر بویلان می‌گوید که او به طور مکرر نتوانسته است فیزیوتراپیست‌های NHS را پیدا کند که بیماران مبتلا به CPPS را پذیرش کنند.
وی گفت: «من مجبور شده‌ام نام‌های فیزیوتراپیست‌های خصوصی را به آن‌ها دهم که می‌توانند به آن‌ها کمک کنند.»
یک مرد که درد CPPS و ناامیدی از پیدا کردن درمان را تجربه کرده، خوزه گونزالس مارتینز، ۳۷ ساله و کارمند هتل از لیورپول است.
در اکتبر ۲۰۲۲، او دچار عفونت پروستات شد، غده‌ای که جریان ادرار را کنترل می‌کند.
اگرچه یک دوره دو ماهه آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را درمان کرد، آقای گونزالس مارتینز با درد بی‌پایان در بیضه‌هایش مواجه شد.
او گفت: «درد همچنان بدتر می‌شد. در ابتدا فکر کردم که این ممکن است واکنشی به عفونت یا آنتی‌بیوتیک‌ها باشد. این درد همیشه وجود داشت، اگرچه در برخی روزها با حرکت زیاد بدتر می‌شد. گاهی اوقات درد به کشاله ران و شکم من نیز منتشر می‌شد.»
با فرض اینکه درد ناشی از عفونت دیگری است، پزشک عمومی آقای گونزالس مارتینز او را به کلینیک سلامت جنسی ارجاع داد، جایی که او برای بیماری‌های مقاربتی از جمله کلامیدیا، گونوره و HIV آزمایش شد.
اگرچه او توضیح داده بود که خوشبختانه متاهل است و احتمال ابتلا به STI را کم می‌داند، اما آزمایش‌ها دوباره چند هفته بعد تکرار شد.
او گفت: «فکر نمی‌کنم که به من باور کرده باشند، حتی زمانی که تمام آزمایش‌ها برای من و همسرم منفی بود.»
سونوگرافی نتوانست نشانه‌ای از آسیب فیزیکی پیدا کند و آقای گونزالس مارتینز مجبور شد با مشکل ادامه دهد.
او گفت: «هیچ‌کس نمی‌دانست که درد از کجا ناشی می‌شود. من هنوز قادر به کار کردن بودم. اما این دائماً خسته‌کننده و مزاحم بود. مردم می‌گفتند که می‌توانند درد را در چهره‌ام ببینند.»
در نهایت او به دکتر بویلان ارجاع داده شد. دکتر بویلان با درک اینکه مشکل ناشی از انقباض بیش از حد عضلات کف لگن به دلیل عفونت پروستات است، تمرینات روزانه برای آزاد کردن تنش به همراه نورتریپتیلین، یک ضدافسردگی که همچنین برای تسکین درد استفاده می‌شود، تجویز کرد. او از دوز ۱۰ میلی‌گرم در روز شروع کرد و بعداً دوز را به ۲۰ میلی‌گرم افزایش داد.
آقای گونزالس مارتینز گفت: «به سرعت بهبود پیدا کرد. من دو یا سه روز بدون درد بودم. برای مدتی، اگر در زمان کار زیاد حرکت می‌کردم، هنوز گاهی درد وجود داشت. اما با تمرینات همراه با دارو، درد به طور کامل از بین رفته است.»
«تمرینات بسیار ساده است: فقط عضلات کف لگن را منقبض کرده و سپس شل کنید. من بین یک تا سه دقیقه این کار را انجام می‌دهم و کار هر روز من شده است.»
دکتر بویلان می‌گوید که ضروری است که بودجه بیشتری برای فیزیوتراپیست‌ها برای پذیرش مردان مبتلا به CPPS در نظر گرفته شود و پزشکان عمومی و متخصصان درباره علائم، آموزش ببینند تا بتوانند درد بیماران را سریع‌تر تشخیص دهند.
او می‌گوید: «متاسفانه تشخیص و درمان این وضعیت رایج، بسیار دشوار است. اما با عدم ارائه این بخش مهم از درمان به این مردان، به آن‌ها خدمت‌رسانی مناسبی نمی‌کنیم.»
دکتر بویلان، مشاور دستگاه تناسلی و ادراری که کلینیک سندرم درد مزمن لگن را در بیمارستان‌های دانشگاهی لیورپول اداره می‌کند، می‌گوید که آرامش و شل کردن منظم عضلات لگن به عضلات آموزش می‌دهد که چگونه به طور طبیعی حرکت کنند و تنش و درد عضلانی را کاهش می‌دهد.
یکی از تمرینات لگن، که به نام «کاهش تنش» شناخته می‌شود، شامل نشستن در یک صندلی که بیش از یک دقیقه طول نمی‌کشد، است.
این تمرین می‌تواند در خانه، در وسایل حمل و نقل عمومی یا در محل کار انجام شود.
به بیماران گفته می‌شود که زانوهای خود را از هم باز کنند و پاهایشان را روی زمین قرار دهند. سپس، فک خود را شل کرده و دندان‌های خود را از هم جدا کنند. شکم باید شل شود و عضلات باسن نیز باید آزاد شوند.
بیماران باید سپس به آرامی نفس بکشند و شکم را به آرامی گسترش دهند. این باید پنج بار در یک بار نشستن تکرار شود. گزینه دیگری این است که در مقابل آینه بدون لباس زیر بایستند و با سفت کردن عضلات لگن، بیضه‌ها را به سمت بدن بالا ببرند. این عضلاتی هستند که برای رفتن به دستشویی منقبض یا شل می‌شوند. زمانی که کف لگن منقبض است، باید احساس فشرده شدن در مقعد کنید.
سپس، بیماران باید دوباره آرام شوند و اجازه دهند که بیضه‌ها شل شوند. شل کردن شکم نیز به شل شدن عضلات کف لگن کمک می‌کند.
قسمت شل کردن این تمرین اهمیت دارد. تمرین منظم آن را آسان‌تر می‌کند. بنابراین مهم است که بیماران این تمرینات را هر روز برای چند دقیقه انجام دهند. با این حال، بسیار حیاتی است که در هنگام سفت کردن عضلات لگن، فشار نیاورید، زیرا این می‌تواند درد را تشدید کند.
