شناسایی یک مارمولک بی‌دست و عحیب در استرالیا
دانشمندان در استرالیا موفق شده‌اند گونه‌ای تازه از یک مارمولک زیرزمینی و فاقد اندام را شناسایی کنند؛ خزنده‌ای کمیاب که سال‌ها از دید پژوهشگران دور مانده بود و اکنون با نام علمی Lerista munuwajarlu به فهرست گونه‌های رسمی اضافه شده است.
این کشف در پناهگاه خلیج کارپنتاریا انجام شده؛ منطقه‌ای دورافتاده که به اعتقاد بوم‌شناسان، زیستگاه شمار زیادی از گونه‌های ناشناخته است.
به گزارش ایسنا، بوم‌شناسان «کنسرواتوری حیات‌وحش استرالیا» پس از آنکه دو نمونه از این مارمولک در فاصله ۱۰ سال به دام افتاد، شناسایی آن را به‌عنوان یک گونه مستقل تأیید کردند. هر دو نمونه در پناهگاه حیات‌وحش خلیج کارپنتاریا و در سرزمین‌های یانیووا و وانی‌گاروا کشف شده‌اند؛ منطقه‌ای که به‌گفته کارشناسان، به دلیل دورافتادگی و تنوع زیستی گسترده، همچنان ظرفیت بالایی برای کشف گونه‌های تازه دارد.
این مارمولک که بدون اندام و برای زندگی در زیر خاک سازگار شده، نخستین بار در یک بررسی جانوری در سال ۲۰۱۲ مشاهده شد. پیکربندی خاص تنها دو انگشت در دو اندام کوچک این خزنده توجه پژوهشگران را جلب کرده بود؛ اما برای تأیید اینکه با یک گونه جدید مواجه‌اند و نه یک جهش ژنتیکی، لازم بود نمونه دومی پیدا شود. یک جست‌وجوی ۱۰ ساله برای یافتن نمونه دوم تقریباً به ناامیدی کامل منجر شده بود که چهار پژوهشگر از دانشگاه ملی استرالیا، به‌طور اتفاقی نمونه دیگری از این خزنده را یافتند. تحلیل ژنتیکی انجام‌شده نشان داد که این مارمولک، گونه‌ای مستقل است و اگرچه با اعضای جنس لریستا در شمال و شرق استرالیا ارتباط‌هایی دارد، اما ویژگی‌های ژنتیکی و مورفولوژیک آن به‌وضوح متفاوت است.
به نقل از نیواطلس، دکتر اریدانی مولدر، بوم‌شناس ارشد، می‌گوید که منطقه خلیج کارپنتاریا یکی از کم‌مطالعه‌شده‌ترین نواحی زیستی استرالیاست و هر ثبت جدید—حتی یک خزنده کوچک شن‌زی—به تکمیل شناخت پژوهشگران از اکوسیستم این منطقه کمک می‌کند. نام این گونه تازه، لریستا مونوواجارلو، از زبان محلی گاروا گرفته شده که در آن «munuwa» به معنای «فاقد» و «jarlu» به معنای «بازو» است.
پناهگاه Pungalina–Seven Emu که این مارمولک در آن یافت شده، به یکی از مناطق غنی حیات‌وحش تبدیل شده است؛ جایی که دانشمندان برای کاهش حضور حیوانات مهاجم و جلوگیری از آتش‌سوزی‌های گسترده فعالیت می‌کنند. پژوهشگران تأکید کرده‌اند که این کشف نشان‌دهنده اهمیت کاوش‌های میدانی در شناسایی گونه‌های پنهان است؛ به‌ویژه گونه‌هایی که برای زندگی زیرزمینی تکامل یافته‌اند و معمولاً از دید انسان دور می‌مانند.
