آیا ایرانی‌ها می‌توانند با گوشی‌های خود به اینترنت ماهواره‌ای وصل شوند؟
اینترنت ماهواره‌ای Direct-to-Cell فناوری نوینی است که بدون نیاز به تجهیزات خاص، امکان دسترسی مستقیم گوشی‌های هوشمند به اینترنت را فراهم می‌کند. اما آیا ایرانی‌های داخل کشور هم می‌توانند به آن وصل شوند؟
این فناوری که توسط شرکت‌هایی مانند استارلینک، AST SpaceMobile و Lynk Global توسعه یافته است، می‌تواند در مناطقی که فاقد پوشش شبکه‌های مخابراتی هستند، تحولی اساسی ایجاد کند. اما پرسش مهم این است که آیا این فناوری در ایران قابل استفاده خواهد بود؟
برخلاف اینترنت ماهواره‌ای سنتی که نیاز به دیش و مودم دارد، این فناوری از ماهواره‌هایی بهره می‌برد که مانند دکل‌های مخابراتی عمل کرده و داده‌ها را مستقیماً به گوشی‌های هوشمند منتقل می‌کنند. این سیستم از باندهای فرکانسی LTE (۴G) و ۵G استفاده کرده و تأخیر ارتباطی آن با بهینه‌سازی‌های انجام‌شده کاهش یافته است. در حال حاضر، این فناوری بیشتر برای ارسال پیامک و برقراری تماس‌های صوتی کاربرد دارد، اما در آینده امکان استفاده از اینترنت پرسرعت نیز فراهم خواهد شد.
یکی از مزایای Direct-to-Cell این است که کاربران برای اتصال به آن نیازی به تجهیزات خاصی ندارند. اغلب گوشی‌های هوشمند که از فناوری ۴G و ۵G پشتیبانی می‌کنند، قادر به دریافت این سیگنال‌ها خواهند بود. البته برخی مدل‌های قدیمی‌تر ممکن است نیاز به به‌روزرسانی نرم‌افزاری داشته باشند.
با وجود مزایای این فناوری، موانع متعددی بر سر راه استفاده از آن در ایران وجود دارد. دولت ایران به‌طور رسمی استفاده از تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای را غیرقانونی اعلام کرده است و ممکن است از روش‌های مختلفی برای محدودسازی این سرویس استفاده کند.
ایران از سیستم‌های ارسال پارازیت برای اختلال در سیگنال‌های ماهواره‌ای استفاده می‌کند. این موضوع می‌تواند باعث قطع یا تضعیف سیگنال‌های دریافتی گوشی‌های کاربران شود. همچنین، دولت ممکن است از طریق شناسایی کاربران، مسدودسازی ترافیک داده‌ها و اعمال فشار بر شرکت‌های ارائه‌دهنده این سرویس، مانع دسترسی مردم به اینترنت ماهواره‌ای شود.
اینترنت ماهواره‌ای Direct-to-Cell می‌تواند آینده ارتباطات را متحول کند، اما موانع قانونی و فنی در ایران ممکن است مانع از بهره‌برداری عمومی از این فناوری شود. با این حال، پیشرفت سریع تکنولوژی و افزایش تقاضای جهانی برای اینترنت آزاد، چالش‌های موجود را در آینده دستخوش تغییر خواهد کرد. باید دید که آیا دولت‌ها قادر خواهند بود این فناوری را به‌طور کامل محدود کنند یا راه‌های جدیدی برای دسترسی به آن پیدا خواهد شد.
