هدف ایران از پرتاب ماهواره ناهید ۲ به فضا چه بود؟
ماهواره ناهید ۲ روز جمعه ۳ مرداد ۱۴۰۴ با موفقیت از پایگاه فضایی وستوچنی روسیه و با استفاده از پرتابگر سایوز-۲.۱b به فضا پرتاب شد و در مدار پایین زمین (LEO) قرار گرفت.
این پرتاب بخشی از یک مأموریت اشتراک پرتاب بود که در آن ماهواره‌های متعددی از کشورهای مختلف به‌صورت هم‌زمان به فضا فرستاده شدند.
ناهید ۲ یک ماهواره مخابراتی-تحقیقاتی کاملاً ایرانی است که توسط پژوهشگاه فضایی ایران با همکاری سازمان فضایی کشور و شرکت‌های دانش‌بنیان بخش خصوصی طراحی و ساخته شده است. این ماهواره با جرم حدود ۱۱۰ کیلوگرم در دسته میکروماهواره‌ها قرار می‌گیرد و به‌صورت مکعبی با ابعاد حدود ۶۴ در ۶۴ سانتی‌متر طراحی شده است.
ناهید ۲ دو مأموریت اصلی را دنبال می‌کند: نخست، آزمایش فناوری‌های مخابراتی در باند فرکانسی Ku که از اهمیت بالایی برای ارتباطات ماهواره‌ای مدرن برخوردار است؛ دوم، آزمون و ارزیابی سامانه‌های کلیدی مانند سامانه پیشرانش و تعیین وضعیت، در شرایط واقعی مدار زمین. این فناوری‌ها برای ساخت ماهواره‌های پیشرفته و قرارگیری آن‌ها در مدار زمین‌آهنگ (GEO) حیاتی هستند.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ناهید ۲ تجهیز آن به سامانه پیشرانش بومی است که به آن امکان می‌دهد موقعیت خود را در مدار اصلاح کرده و افت ارتفاع ناشی از کشش جو را جبران کند. همچنین باتری‌های لیتیوم-یون این ماهواره با سلول‌های ساخت داخل تولید شده‌اند و برای عملکرد در شرایط سخت فضایی طراحی شده‌اند.
این پروژه ادامه مسیری است که با پرتاب ناهید ۱ آغاز شد. ناهید ۲ نسبت به نسخه پیشین خود ارتقاهای مهمی داشته است؛ از جمله افزایش دو برابری جرم، استفاده از پیشران بومی و افزایش عمر عملیاتی از چند ماه به ۲ تا ۵ سال.
وزارت ارتباطات اعلام کرده است که پرتاب موفق ناهید ۲ نه تنها نشانه توانمندی داخلی در طراحی و ساخت ماهواره‌های پیشرفته است، بلکه مقدمه‌ای برای آزمایش پرتابگر بومی سیمرغ در آینده خواهد بود. از نگاه مقامات، ناهید ۲ می‌تواند زیرساختی برای ایجاد شبکه‌ای امن و ملی برای خدماتی چون اینترنت اشیاء و ارتباطات اضطراری فراهم کند.
