پزشکیان: جابهجایی پایتخت از تهران به مرحله «اجتنابناپذیر» رسیده است
مسعود پزشکیان، رئیسجمهوری ایران، در تازهترین اظهارات خود تأکید کرد که انتقال پایتخت از تهران به یک شهر دیگر به «ضرورتی اجتنابناپذیر» تبدیل شده و کشور دیگر امکان ادامه روند کنونی را ندارد.
او گفت که این تصمیم سالها پیش نیز مطرح بوده اما نبودِ بودجه کافی مانع اجرای آن شده است. پزشکیان افزود: «آن زمان اگر منابع مالی لازم فراهم بود، احتمالاً این طرح تا امروز اجرا شده بود.»
به گفته او، فشار جمعیتی، ساختوسازهای فشرده و بحران پایدار آب در تهران باعث شده که تداوم وضعیت موجود غیرممکن باشد. او تصریح کرد: «ما دیگر نمیتوانیم این منطقه را با این حجم از جمعیت و توسعه تحمل کنیم. میتوانیم محدودهها را گسترش دهیم، اما مشکل آب قابل حل نیست. این مسأله به نقطهای رسیده که چارهای جز تصمیمگیری جدی وجود ندارد.»
بخش مهمی از سخنان پزشکیان به هزینههای سنگین تأمین آب برای تهران اختصاص داشت. او ضمن اشاره به یکی از طرحهای پیشنهادی گفت: «درست است که میتوان آب را از خلیج به تهران منتقل کرد، اما هزینه هر متر مکعب آب حدود ۵۰۰ هزار تومان خواهد بود.» رئیسجمهوری سپس با طرح پرسشی افزود: «آیا منطقی است برای یک متر مکعب آب چنین رقمی پرداخت کنیم؟ چه منطقی میتواند این هزینه را توجیه کند؟» او تأکید کرد که چنین طرحهایی، اگرچه از نظر فنی امکانپذیر هستند، اما از جنبه اقتصادی بار سنگینی را بر دوش کشور میگذارند.
پزشکیان همچنین با بیان اینکه «تکرار بحثها بدون برنامهریزی مشخص، آینده کشور را عقب میاندازد»، خواستار تدوین یک نقشه راه جامع شد. او خطاب به مدیران و برنامهریزان اظهار داشت: «باید یکبار برای همیشه نقشهای علمی، دقیق و فراگیر برای آینده ایران تهیه کنیم. کشور نمیتواند بدون نگاه بلندمدت به مسیر درست برسد.»
او تأکید کرد که تصمیم درباره انتقال پایتخت باید بر پایه مطالعات عمیق، ارزیابیهای محیطزیستی، ظرفیتهای شهری و توان اقتصادی انجام شود و از نگاههای کوتاهمدت و سیاسی دور بماند. به گفته پزشکیان، برنامهریزی درست برای پایتخت جدید میتواند از فشار مضاعف بر تهران بکاهد و فرصتهای توسعهای تازهای در دیگر مناطق کشور ایجاد کند.
این اظهارات در حالی مطرح میشود که طی سالهای اخیر بارها کارشناسان نسبت به فرونشست زمین، بحران آب، آلودگی هوا و تراکم جمعیتی تهران هشدار دادهاند؛ مسائلی که به گفته رئیسجمهوری، اکنون به نقطهای رسیده که ادامه آن برای کشور هزینهساز و غیرقابل مدیریت است.