۵ افسانه در مورد رواندرمانی
در حوزه روانشناسی و رواندرمانی، افسانهها بسیار شایع هستند که باعث بازداشتن بسیاری از افراد از دریافت حمایت لازم میشوند.
بر اساس مقالهای که در وبسایت Psychcentral منتشر شد، نگرشها نسبت به رواندرمانی در طول تاریخ تغییر کرده است. با این حال، هنوز بسیاری از افسانهها وجود دارند که مربوط به نحوه عملکرد رواندرمانی و اثربخشی آن هستند.
مشکل این باورهای نادرست که بسیار قدیمی هستند، این است که ممکن است از دریافت حمایتی که میتواند زندگی افراد را تغییر دهد، بازداری کنند.
در ادامه مطلب به ۵ افسانه در مورد رواندرمانی که نباید باور کنیم، میپردازیم:
«رواندرمانی فقط برای مشکلات خیلی جدی است»
رواندرمانی یک راهکار قوی است که به طور کلی در نظر گرفته میشود، نه فقط به عنوان آخرین راه حل. این روش میتواند به افرادی که با مشکلات جدی روبرو هستند، در بحران هستند یا به تازگی شکستهایی را تجربه کردهاند، کمک کند. همچنین، درمان روانی به افراد با نیازهای مختلف کمک میکند.
رواندرمانی میتواند در موارد گوناگونی مفید باشد. به عنوان مثال، افرادی که با افسردگی یا اضطراب مبتلا هستند، میتوانند از این روش بهرهبرداری کنند. همچنین، رواندرمانی میتواند در مراحل سختی مانند سوگ و از دست دادن عزیزان به افراد کمک کند. همچنین، افرادی که با تروماهای مختلف روبرو هستند، میتوانند از رواندرمانی برای مقابله با این تجربهها استفاده کنند. همچنین، این روش میتواند به افراد در مقابله با چالشهای روزمره کمک کند.
«رواندرمانی تنها درمان صحبت کردن است»
این باور نادرست است که رواندرمانی فقط بر اساس گفتگو و صحبت کردن تأثیر دارد. در واقع، رواندرمانی شامل روشها و تکنیکهای متنوعی میشود که به فرد کمک میکند تا الگوهای رفتاری و احساسی نامطلوب را تغییر دهد.
در همین حال، انواع مختلفی از رواندرمانی وجود دارد و ممکن است برای یافتن بهترین روش برای شما، نیاز به کمی آزمون و خطا باشد.
«رواندرمانی نمیتواند مشکلات را حل کند»
برخی از مردم اعتقاد دارند که رواندرمانی تنها یک راه برای تسکین موقت مشکلات است و قادر به حل مشکلات اصلی نیست. در حقیقت، رواندرمانی به فرد کمک میکند تا راهحلها و استراتژیهایی برای مواجهه با مشکلات را یاد بگیرد و به تغییرات مثبت در زندگی خود برسد.
به گفته انجمن روانشناسی آمریکا، رواندرمانی به سه چهارم افرادی که آن را امتحان میکنند کمک میکند. علاوه بر این، حدود ۸۰ درصد از افرادی که نوعی رواندرمانی را امتحان کردهاند، پس از پایان درمان نسبت به افرادی که هرگز در درمان شرکت نکردهاند، احساس بهتری دارند.
«رواندرمانی همیشه طولانی و پرهزینه است»
شروع رواندرمانی ممکن است باعث ایجاد تصوری شود که باید به مدت سالها درمان را ادامه دهید. از جانبی، نگرانیهای مربوط به هزینهها هم میتوانند وجود داشته باشند و این موضوع میتواند یک دغدغه مهم باشد.
در حقیقت، مدت زمان و هزینه مربوط به رواندرمانی به میزان مشکل و نیازهای فرد وابسته است. برخی مشکلات میتوانند در مدت کوتاهی حل شوند و از روشهای کوتاه مدت بهره ببرند.
«من باید تا همیشه تحت رواندرمانی باشم»
یکی از افسانههای انتشار یافته بین مردم این است که رواندرمانی همیشگی است. اما واقعیت این است که درمان روانی نیازی ندارد تا طول عمر یا حتی چند سال طول بکشد. مدت زمان و نوع رواندرمانی به وفور بستگی به عوامل مختلفی دارد، مانند نیازها و شرایط فردی. تصمیم در مورد قطع درمان نیز به عهده شما و درمانگرتان است. در هر صورت، هدف اصلی درمان، کمک به بهبود شماست، نه شرکت در تعداد مشخصی از جلسات.