مرگ مشکوک قاضی هیئت مرگ؛ آیا نیری در تیراندازی دیوان عالی کشته شد؟
رسانه وابسته به قوه قضاییه ایران اعلام کرد حسین‌علی نیری، از مقامات ارشد دستگاه قضایی و از اعضای هیات موسوم به «هیات مرگ» از دنیا رفته است، اما نحوه اطلاع‌رسانی درباره مرگ او باعث شده این شبهه ایجاد شود که او به مرگ طبیعی نمرده است.
غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه، در پیام تسلیتی اعلام کرد که نیری «مدت زیادی در بستر بیماری» بوده است.
خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه، پیام تسلیت محسنی اژه‌ای را منتشر کرد که در آن، علت درگذشت نیری «بیماری و کسالت» عنوان شده است.
این در حالی است که در دی‌ماه سال گذشته، در جریان تیراندازی در دیوان عالی کشور، گزارش شد که علاوه بر دو قاضی کشته‌شده، یک قاضی دیگر نیز مجروح شده است.
در تاریخ ۲۹ دی ۱۴۰۳، در جریان یک تیراندازی در کاخ دادگستری تهران، اعلام شد که سه قاضی دیوان عالی کشور هدف قرار گرفتند. در این حادثه، محمد مقیسه و علی رازینی کشته شدند. قوه قضاییه همان روز در بیانیه‌ای مرگ این دو قاضی را تأیید کرد. همچنین گزارش شد که یک قاضی دیگر مجروح شده و ضارب پس از حمله اقدام به خودکشی کرده است.
پس از این حادثه، برخی گزارش‌ها از مجروحیت نیری به عنوان «قاضی سوم» در این تیراندازی خبر دادند. اما مقامات رسمی، از جمله خبرگزاری میزان، این ادعا را رد کرده و اعلام کردند که او به دلیل بیماری فوت کرده است.
روز پنج‌شنبه خبرگزاری میزان این ادعا را که نیری در جریان تیراندازی زخمی و حالا کشته شده است رد کرد و آن را کذب خواند. به گفته این خبرگزاری نیری اصلا در روز تیراندازی در آن مجتمع حضور نداشته است.
نیری، متولد ۱۳۳۵، در ۲۶ سالگی به عنوان قاضی شرع زندان اوین منصوب شد. در تابستان ۱۳۶۷، او یکی از دو فردی بود که در حکم اولیه روح‌الله خمینی برای بررسی پرونده‌های زندانیان نامش ذکر شده بود. پس از آن، با اضافه شدن ابراهیم رئیسی، هیات متشکل از سه نفر شد. با مرگ نیری، اکنون تنها مصطفی پورمحمدی و اشراقی از آن جمع زنده هستند.
پس از سال ۱۳۶۷، نیری در دوره‌های مختلف، از جمله در دوران رهبری علی خامنه‌ای، سمت‌های مهمی را در دستگاه قضایی بر عهده داشت. او از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۹ عضو هیات امنای ستاد اجرایی و از ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۲ قائم‌مقام دیوان عالی کشور بود. در سال ۱۳۹۲، به ریاست دادگاه عالی انتظامی قضات منصوب شد و تا سال ۱۴۰۱ در این سمت باقی ماند.
در تیرماه ۱۴۰۱، نیری در مصاحبه‌ای با مرکز اسناد انقلاب اسلامی برای اولین بار درباره وقایع ۱۳۶۷ صحبت کرد و از تصمیمات خود دفاع کرد. او کشته‌شدگان آن وقایع را متهم به «توطئه» در زندان کرد و گفت که در آن شرایط، برخورد قاطعانه لازم بود.
