ببینید | آسمان مریخ سبز رنگ شد!
نور سبز رنگ برای اولین بار در آسمان شب مریخ دیده شده است.
مدارگرد گازی اگزومارس (TGO) آژانس فضایی اروپا (ESA) برای اولین بار سبز شدن آسمان شب مریخ را به ثبت رساند.
جالب اینجاست که کاشفان آینده مریخ ممکن است بتوانند این رخداد درخشان را زمانی که آسمان در نواحی قطبی سیاره صاف است، ببینند.
علاوه بر این، این نور طبیعی درخشان می‌تواند به عنوان کمک مفیدی برای دید انسان و مسیریابی مریخ‌نوردها در شب‌های تاریک این سیاره باشد.
ژان کلود ژرار، دانشمند سیاره‌شناسی در دانشگاه لیژ بلژیک، می‌گوید: «این مشاهدات برای سفرهای آینده به سیاره سرخ غیرمنتظره و جالب هستند.»
طبق بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران، این درخشش سبز رنگ در حدود ارتفاع ۵۰ کیلومتری سطح سیاره سرخ دیده شده است.
آسمان مریخ چگونه سبز شد؟
نور شبانه بر روی زمین نیز دیده می‌شود، اما باید این رویداد را با شفق‌های قطبی اشتباه نگیریم.
چندین دهه است که دانشمندان حدس می‌زنند که یک درخشش نامتعارف در آسمان مریخ وجود دارد.
اولین بار چند سال پیش یک درخشش در طیف فروسرخ توسط مدارگرد مریخ اکسپرس که به آژانس فضایی اروپا تعلق دارد، مشاهده شد.
در سال ۲۰۲۰، مدارگرد ردیاب گاز اگزومارس (TGO) نمونه‌ای از این پدیده را در نور مرئی ثبت کرد، اما این اتفاق در طول روز مریخ اتفاق نیفتاد.
حالا جدیدترین مشاهدات TGO نخستین شواهد از وقوع این درخشش هوایی در شب مریخ را نشان می‌دهد.
رنگ سبز متمایز در جو خشک مریخ نشان‌دهنده وجود اکسیژن است. این درخشش شبانه در زمانی رخ می‌دهد که دو اتم اکسیژن با یکدیگر ترکیب شده و یک مولکول اکسیژن (O2) را ایجاد کرده‌اند.
تابش نور خورشید با مولکول‌های دی‌اکسید کربن (CO2) در جوی مریخ در طول روز به وقوع می‌پیوندد. این تعامل باعث تفکیک یا فوتولیز مولکول‌های CO2 می‌شود و اتم‌های اکسیژن جداگانه شده از این فرآیند آزاد می‌شوند تا در جوی مریخ و در سمت شب پخش شوند. در نهایت، در غیاب انرژی خورشید، این اتم‌ها به هم می‌پیوندند و مولکول‌های اکسیژن (O2) را ایجاد می‌کنند.
همانطور که مولکول‌های اکسیژن در طی این فرآیند به حالت انرژی پایین‌تر تبدیل می‌شوند، نوری تولید می‌کنند و این تابش نور باعث درخشش سبز در جو مریخ می‌شود.
لوریان سورت، پژوهشگر دانشگاه لیژ می‌گوید: «این انتشار ناشی از ترکیب اتم‌های اکسیژن است که در جو تابستانی ایجاد شده و توسط بادها به عرض‌های جغرافیایی بلند زمستانی، در ارتفاعات ۴۰ تا ۶۰ کیلومتری جو مریخ منتقل می‌شوند.»
