پیرمردها و پیرزنهای تنها با رعایت این نکات میتوانند خوشحال باشند
با افزایش تعداد سالمندان در جهان، پدیدهای به نام "سالمندی انفرادی" به یکی از چالشهای اصلی در حوزه سلامت و رفاه افراد مسن تبدیل شده است.
در این حالت، افراد بدون داشتن حمایت خانواده و به تنهایی دوران سالمندی خود را سپری میکنند. طبق دادههای سال ۲۰۲۳ اداره آمار آمریکا، حدود ۲۸ درصد از افراد بالای ۶۵ سال در آمریکا به تنهایی زندگی میکنند.
دکتر سارا زف گبر، کارشناس سالمندی و نویسنده کتاب "برنامهریزی ضروری برای سالمندان انفرادی"، در گفتوگو با فاکس نیوز بیان میکند: «سالمندان انفرادی به اندازه دیگر افراد مسن سالم و خوشحال هستند و عمر مشابهی دارند، اما با چالشهای منحصربهفردی مواجه میشوند که میتواند کیفیت زندگی و رفاه آنها را تحت تأثیر قرار دهد.»
این افراد ممکن است به دلیل انتخابهای شخصی، مانند نداشتن فرزند، یا به دلیل شرایطی مانند فوت همسر یا دوری خانواده، سالمندی انفرادی را تجربه کنند. دکتر بی وو، معاون پژوهش در کالج پرستاری دانشگاه نیویورک، به این نکته اشاره میکند که سالمندی انفرادی پدیدهای قدیمی است اما در دهههای اخیر به عنوان یک مفهوم متمایز با چالشهای خاص خود مورد توجه قرار گرفته است.
یکی از بزرگترین چالشهایی که سالمندان انفرادی با آن روبهرو هستند، کمبود حمایت اجتماعی و عاطفی از سوی خانواده و دوستان است. این امر میتواند دسترسی به خدمات بهداشتی و حمایتی را برای آنها دشوار کند و در مواقع بیماری، باعث تأخیر در دریافت مراقبتهای ضروری شود. طبق گزارش AARP، تنها یکسوم از سالمندان انفرادی کسی را برای مدیریت امور روزمره مانند پرداخت هزینهها و امور خانگی دارند.
دکتر آیلین گرهادت، مشاور و بنیانگذار شبکه ناوبری سالمندان انفرادی، توصیه میکند که این افراد باید سه حوزه کلیدی را برای برنامهریزی سالمندی خود در نظر بگیرند: مشارکت در جامعه، برنامهریزی مالی و حقوقی، و دفاع از نیازهای بهداشتی.
او همچنین تأکید دارد که سالمندان انفرادی باید برنامههای کوتاهمدت و بلندمدت خود را مشخص کنند و شبکهای از افراد حرفهای و دوستان قابل اعتماد برای پشتیبانی داشته باشند.
با توجه به چالشهای پیش روی سالمندان انفرادی، ایجاد ارتباطات اجتماعی از طریق مراکز محلی، سازمانهای اجتماعی و فناوریهایی مانند تماسهای تصویری میتواند کمک شایانی به آنها در حفظ رفاه و کیفیت زندگی در دوران سالمندی کند.