علم توضیح می‌دهد: چرا همه اجرام فضایی گرد هستند؟
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته موجود در زمین و فضا، توانسته‌اند نواحی دوردست کیهان را مشاهده کنند و یک ویژگی مشترک در تمام آن‌ها کشف کنند: تقریبا تمام اجرام فضایی شکل کروی دارند.
اما چه چیزی باعث می‌شود این اجرام آسمانی، شکل کروی به خود بگیرند؟ دلیل اصلی آن نیروی جاذبه است.
اجرام کیهانی پس از مهبانگ بزرگ حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش شکل گرفتند. ذرات کوچک غبار منتشر در ابرهای عظیم غباری، شروع به برخورد با یکدیگر کردند. اگر برخوردها آرام بود، ذرات غبار با هم ادغام می‌شدند. هر برخورد منجر به برخورد بعدی و افزایش جرم سیاره در حال شکل‌گیری می‌شد.
برونو مرین، ستاره‌شناس و رئیس مرکز داده‌های علمی آژانس فضایی اروپا در مادرید می‌گوید: نیروی جاذبه، تمام ماده را به سمت مرکز جاذبه می‌کشد.
او این پدیده را به سینک آشپزخانه تشبیه می‌کند که تمام آب از سوراخ پایین خارج می‌شود. در مورد سیارات نیز، هر قطعه ماده سعی می‌کند تا حد امکان به مرکز جاذبه نزدیک شود.
اجرام کیهانی تا زمانی که به تعادل برسند، ماده را جابجا می‌کنند. تنها شکلی که این تعادل را در فضا ایجاد می‌کند، کره است.
عطارد و زهره تقریباً کره‌های کاملی هستند. سیارات یخی نیز به دلیل توزیع یکنواخت لایه یخ، شکلی تقریباً کاملاً گرد دارند.
اما گرد بودن به معنای کره کامل بودن نیست. مشتری و زحل به دلیل چرخش سریع، در استوا منبسط شده‌اند. حتی زمین نیز به دلیل نیروی گریز از مرکز، اندکی با گردی کامل فاصله دارد.
اگرچه بسیاری از اجرام فضایی کروی هستند، اما سیارک‌ها و دنباله‌دارها می‌توانند هر شکلی داشته باشند. حدود ۲۰ ماه از ۳۰۰ ماه شناخته شده منظومه شمسی، شکل دایره‌ای دارند و بقیه نامنظم هستند. دلیل این امر، جرم کم و نبود جاذبه کافی برای شکل‌دهی است.
