سنت‌های رمضانی در میان جوامع مسلمان آمریکا
با توجه به این که ریشه بسیاری از مسلمانان آمریکا به نقاط مختلف جهان بازمی‌گردد، سنت‌های رمضان در این کشور بسیار متنوع است.
مهاجران اغلب از نخستین رمضان خود در آمریکا به عنوان دوره‌ای یاد می‌کنند که در آن با رسوم جدید آشنا شده‌اند.
رضوان جاکا، متولد شیکاگو و عضو انجمن مسلمانان منطقه آدامز در واشنگتن، می‌گوید که بسیاری از اعضای این انجمن مهاجر هستند یا پیشینه‌ای بین‌المللی دارند. او خود دارای ریشه‌هایی از هند، پاکستان و مکزیک است. به همین دلیل، در این انجمن هر روز افطار برگزار می‌شود و منوی غذاهای آن شامل خوراک‌هایی از جنوب آسیا، خاورمیانه، آفریقا، آمریکا و سایر مناطق جهان است.
مانند سایر مسلمانان، جاکا نیز از روز ۲۲ مارس ماه رمضان را با روزه‌داری، نماز، تلاوت قرآن، کمک‌های خیریه، انجام کارهای نیک و حضور در مراسم افطار آغاز می‌کند. او می‌گوید که در آمریکا، رمضان علاوه بر جنبه معنوی، فرصتی برای پیوندهای اجتماعی نیز محسوب می‌شود.
سمیرا جاوید، که در سن ۲۹ سالگی از پاکستان به آمریکا مهاجرت کرده، اولین رمضان خود را در این کشور «کاملاً متفاوت» توصیف می‌کند. او می‌گوید که در پاکستان، خانواده‌اش بیشتر مراسم رمضان را در خانه برگزار می‌کردند، اما در مرکز اسلامی سینسیناتی، فعالیت‌های رمضان بیشتر حول مسجد شکل گرفته است.
او یکی از چالش‌های خود در آمریکا را تغییر ساعت تابستانی می‌داند. به گفته او، چون در آمریکا هر بهار ساعت‌ها جلو کشیده می‌شود و زمان غروب دیرتر می‌شود، مدت روزه‌داری بسته به سال و مکان زندگی بین ۸ تا ۱۸ ساعت متغیر است. او می‌گوید نخستین رمضان‌هایش در آمریکا در زمستان بود و هنگام افطار حدود ساعت ۵ بعدازظهر بود، اما در تابستان این زمان به بعد از ساعت ۹ شب می‌رسد که روزه‌داری را دشوارتر می‌کند.
طارق رشید، که در جوانی از هند به آمریکا آمده، از نحوه برنامه‌ریزی مسلمانان آمریکا برای فعالیت‌های خانوادگی در رمضان لذت می‌برد. او که اکنون امام مرکز اسلامی اورلاندو در فلوریداست، رمضان نخست خود در آمریکا را «بسیار خاص» توصیف می‌کند.
او می‌گوید که جامعه مسلمانان هر شب گرد هم می‌آمدند، خانواده‌اش با هم نماز می‌خواندند، افطار می‌کردند، معاشرت داشتند و دوستی‌های جدیدی شکل می‌گرفت. در آخر هفته‌ها، پس از نماز، مسابقات ورزشی در مسجد برگزار می‌شد که زنان و مردان در آن شرکت می‌کردند. رشید می‌گوید که این تجربه برای او جدید بود، زیرا در هند فقط مردان به مساجد می‌رفتند که بیشتر محلی برای عبادت بود و نه چیز دیگر.
امروز، رشید در مسجد خود مراسم افطار میان ادیانی برگزار می‌کند که در آن اعضای کلیساها و کنیسه‌های محلی نیز شرکت دارند. او می‌گوید: «این افطارها برای من نقطه اوج رمضان هستند، زیرا باعث ایجاد دوستی‌های عمیق میان جوامع مختلف می‌شوند.»
