رسوایی در نمایشگاه اینوتکس کیش؛ رباتهای انساننما جعلی از آب درآمدند!
نمایشگاه اینوتکس کیش با انتشار ویدیوهایی در شبکههای اجتماعی خبرساز شد؛ ویدیوهایی که در آن «رباتهایی» با ظاهر و رفتاری شبیه انسان، توجه گستردهای را به خود جلب کردند. اما واقعیت چه بود که باعث جنجال در شبکههای اجتماعی شد؟
انتشار ویدیوهایی از نمایشگاه اینوتکس کیش که حضور رباتهای انساننما را در تصاویر به نمایش گذاشته بود در فضای مجازی خبرساز شد. چراکه خیلی زود مشخص شد این رباتها، در حقیقت انسانهایی هستند که با چهرهپردازی و حرکات دقیق، نقش ربات را ایفا میکنند؛ موضوعی که واکنشهای طنزآمیز و انتقادی بسیاری را در فضای مجازی برانگیخت.
بر اساس گزارشهای منتشرشده از جمله در رسانههای فناوری، تصاویر و ویدیوهای این نمایش نشان میدهد که ظاهر این افراد، از جمله جزئیاتی مانند جوشهای صورت، نحوه راهرفتن و حتی نوع پاسخگویی به پرسشها، کاملاً انسانی است و با هیچیک از نمونههای پیشرفته رباتهای انساننمای جهان قابل مقایسه نیست. همین تضاد باعث شد کاربران، این نمایش را نوعی طنز تلخ توصیف کنند؛ جایی که بهجای رباتهای واقعی، انسانهایی با حرکات مکانیکی و تقلیدی به نمایش گذاشته شدهاند.
در حالی که شرکتهای بزرگی مانند تسلا، بوستون داینامیکس و یونیتری در تلاشاند رباتهایی با تواناییهای واقعی، حرکت پویا و سطحی از خودمختاری مبتنی بر هوش مصنوعی تولید کنند، حضور «انسانهای رباتنما» در نمایشگاه کیش برای بسیاری نشانهای از عقبماندگی یا دستکم عدم همسویی با مسیر پیشرفت جهانی تلقی شد. برخی کاربران به طنز نوشتند: «در دنیا رباتهای انساننما میسازند؛ ما انسانهای رباتنما به نمایش میگذاریم!»
واکنش مردم نسبت به این نمایش عمدتاً منفی بوده است. بسیاری معتقدند چنین اجراهایی، هرچند ممکن است جنبه سرگرمی داشته باشد، ارزش فناورانه خاصی ندارد و نمیتواند تصویر درستی از پیشرفتهای علمی و تکنولوژیک ایران ارائه دهد. برخی نیز گفتند این نوع اجراها بیشتر مناسب پارکهای تفریحی یا شوهای سرگرمی است تا یک نمایشگاه فناوری که انتظار میرود محل معرفی نوآوریها باشد.
با وجود این، گروهی دیگر این نمایش را تلاش خلاقانهای برای جلب توجه بازدیدکنندگان دانستند؛ تلاشی که هرچند از نظر محتوای تکنولوژیک غنی نبود، اما توانست بحثی گسترده درباره تعریف «ربات واقعی» و انتظارات از فناوری در کشور ایجاد کند.
نمایش شبهرباتها در کیش بار دیگر این پرسش را مطرح کرد که مرز میان فناوری واقعی و جلوههای نمایشی باید چگونه تعریف شود و یک رویداد فناورانه تا چه اندازه باید به استانداردهای جهانی نزدیک باشد تا اعتماد و توجه مخاطبان را جلب کند.