جنگ سیاسی آبی و قرمز؛ راز رنگ‌های میهمانی در بریتانیا
بریتانیایی‌ها منتظر انتخابات عمومی زودهنگام هستند که پنجشنبه آینده آغاز می‌شود و در طول مبارزات انتخاباتی، صفحه‌های تلویزیون، صندوق‌های پستی و فایل‌های خبری پر از رنگ می‌شوند.
بر اساس آنچه CNN در گزارشی که توسط العین نیوز بررسی شد منتشر کرده رنگ‌ها به عنوان یک علامت تجاری ظاهر می‌شوند که هر حزب را متمایز می‌کند و تشخیص آن را چه در طول مبارزات انتخاباتی و چه در نظرسنجی‌ها آسان‌تر می‌کند.
بطور واقع‌بینانه، حزب محافظه‌کار با رنگ آبی و حزب کارگر با رنگ قرمز شانس پیروزی در انتخابات را دارند، اما حتی احزاب کوچکتر نیز یک کالیدوسکوپ واقعی از رنگ‌های مختلف و گاه تکراری ارائه می‌دهند.
لیبرال دموکرات‌ها نارنجی هستند، حزب اصلاحات بریتانیا فیروزه‌ای است، و حزب سبزها سبز، در حالی که حزب ملی اسکاتلند از رنگ زرد در ایرلند شمالی و Plaid Cymruچمر ولز استفاده می‌کنند.
به گفته دومینیک وارینگ، استاد ارتباطات سیاسی در دانشگاه لافبورو در بریتانیا، اگرچه احزاب مستقر با رنگ‌هایشان مرتبط هستند، اما اهمیت رنگ بین دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۷۰ با ظهور فناوری و تبلیغات جدید دو چندان شد.
رنگ قرمز
فراتر از ایده برندسازی، برخی از رنگ‌ها از دیرباز با ارزش‌ها و ایدئولوژی‌های مختلف مرتبط بوده‌اند، در حالی که رنگ سیاه مانند اتحادیه فاشیست‌های بریتانیا در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ که پیروان آن به «پیراهن‌های سیاه» معروف بودند، نشان‌دهنده آنارشیسم یا فاشیسم است.
برای حزب کارگر، استفاده از رنگ قرمز یک انتخاب طبیعی برای گروهی بود که با اتحادیه‌های کارگری و سوسیال دموکرات‌ها متحد شده بودند.
از زمان انقلاب فرانسه، رنگ قرمز به طور گسترده‌ای با چپ در ارتباط بوده است، زیرا نمادی از خون کارگرانی است که در طول مبارزه علیه ستمگران خود جان باخته‌اند.
هنگامی که حزب در آغاز قرن بیستم تأسیس شد، کارگران از پرچم قرمز به عنوان نشان رسمی قبل از تغییر آن به رز قرمز استفاده کردند.
رنگ آبی به چه معناست؟
در مورد محافظه‌کاران، این حزب از لحاظ تاریخی سه رنگ پرچم بریتانیا، قرمز، سفید و آبی را پذیرفته و این ممکن است به دلیل تمایل به تبلیغ حزب به عنوان مدافع ارزش‌های بریتانیا باشد.
از بین این سه رنگ، آبی به عنوان سایه غالب ظاهر شد و به طور سنتی گران‌ترین رنگ برای تولید است، بنابراین مدت طولانی است که دارای مفاهیمی از ثروت و محافظ‌کاری می‌باشد.
جای تعجب نیست که حزب سبز از رنگ سبز برای نشان دادن پیوندهای واضح خود با حفاظت از محیط‌زیست استفاده می‌کند.
در مورد رنگ نارنجی که نماینده حزب لیبرال دموکرات نارنجی است، از ترکیب رنگ دو حزبی که از آن ایجاد شده است، یعنی حزب لیبرال که رنگش زرد است و حزب سوسیال دموکرات که از آن ایجاد شده، پدید آمده است. لوگو قرمز است، زیرا قبل از جدا شدن از حزب کارگر در اوایل دهه ۱۹۸۰ به حزب کارگر مرتبط بود.
هیچ حزبی به جز لیبرال دموکرات‌ها که سومین حزب بزرگ بریتانیا تا انتخابات ۲۰۱۹ بود، رنگ نارنجی را درخواست نکرد.
پیوندهای تاریخی
برای تازه واردانی مانند حزب رفراندوم با عمر کوتاه در دهه ۱۹۹۰، که صورتی است، یا حزب استقلال بریتانیا، که با بنفش نشان داده می‌شود، رنگ‌های متمایز ممکن است به سادگی به آن‌ها کمک کند تا در میان احزاب متعدد برجسته شوند.
اگرچه برخی از رنگ‌ها پیوندهای تاریخی دارند، اما ممکن است بسته به موقعیت جغرافیایی تغییر کند، در سایر نقاط اروپا، نارنجی با دموکرات‌های مسیحی مرتبط است، و در شرق این قاره در دوران پس از شوروی، آنچه به عنوان انقلاب‌های نارنجی شناخته می‌شود، مانند اوکراین ظاهر شد.
در کشورهای اسلامی، رنگ سبز ممکن است نشان‌دهنده احزاب مذهبی باشد، نه احزاب محیطی، و حتی این ایده ساده که قرمز با چپ و آبی با راست مرتبط است، در ایالات متحده برخلاف آن می‌گذرد، جایی که قرمز نماد حزب جمهوری‌خواه محافظه‌کار راست است، در حالی که آبی نماد حزب دموکرات است که بیشتر به سمت چپ متمایل است.
