آسمانخراش کفش‌ها؛ پاپوش زنان ونیزی در ۴۰۰ سال قبل
قرن‌هاست که انسان با استفاده از کفش، قد خودش را بلندتر کرده که نمونه‌ای از آن به شکل صندل‌هایی با تخت ضخیم در پای زنان یونان و روم باستان دیده شده اما عجیب‌ترین آن‌ها کفش زنان ونیزی بوده که ۴۰۰ سال قبل با ارتفاع ۶۰ سانتیمتر از آن استفاده می‌کردند.
یکی از کارکردهای لباس در طول تاریخ، نشان دادن جایگاه اجتماعی و میزان ثروت افراد بوده است. همین امر باعث شده که گاهی اشراف و ثروتمندان برای به رخ کشیدن جایگاهشان لباس‌هایی عجیب و غریب ابداع کنند که پوشیدنشان با مشقت فراوان همراه بوده است.
زنان روم باستان و یونان، تنها زنانی در تاریخ نبوده‌اند که از کفش‌های خاص استفاده می‌کرده‌اند. در امپراطوری عثمانی نیز کفش‌های چوبی موسوم به قبقاب رواج داشته که پاهای شخص را بالاتر از سطح زمین قرار می‌دادند و کمک می‌کردند که در محیط‌های مرطوبی مثل توالت پاها خشک بمانند.
اما در این بین، کفش‌های زنان ونیزی در اواخر قرن شانزدهم میلادی که لقب «آسمانخراش کفش‌ها» را داشت بلندترین نمونۀ شناخته شده از این کفش‌هاست که تقریبا ۶۰ سانتیمتر ارتفاع داشت و اکنون نمونه‌ای از آن در موزه استفانو باردینی در فلورانس نگه‌داری می‌شود.
زنان ونیزی یک نمونه کوتاه‌تر از این کفش‌ها را نیز مورد استفاده قرار می‌دادند که حدودا ۲۸ سانتیمتر ارتفاع داشت. این مدل از کفش‌های زنان ونیزی نیز در موزه هنرهای زیبای بوستون نگه‌داری می‌شود. نمونه ۱۲ سانتی‌متری این کفش‌ها با زرق و برق بیشتر نیز در موزه متروپولیتن به نمایش گذاشته شده‌اند.
این کفش‌ها با وجود ارتفاع زیادی که داشتند به دلیل اینکه در زیر دامن‌های بلند زنانه قرار می‌گرفتند اصلا دیده نمی‌شدند. اندازه قد دامن به میزان ارتفاع کفش طراحی و دوخته می‌شد تا زرق و برق لباس‌های اشرافی که نشانی از ثروت خانوادگی بود بیشتر به رخ کشیده شود.
از آنجایی که راه رفتن با این نوع کفش‌ها بسیار سخت بوده و نیاز به تمرین ممارست داشت، عروس‌های ونیزی که قرار بود تازه استفاده از این کفش‌ها را شروع کنند، معمولا پیش یک استاد رقص می‌رفتند تا راه رفتن با این نوع کفش‌ها را یاد بگیرند. اما به هر حال، راه رفتن با این کفش‌های خیلی بلند بدون کمک یک همراه امکان‌پذیر نبود.
این کفش‌ها با ارتفاعی که به زنان ونیزی می‌بخشیدند، به نوعی نمایانگر جایگاه اجتماعی آن زن بودند.
