پناهگاه زیرزمینی آمریکا که حتی در برابر حمله هستهای مقاوم است

در بحبوحه تهدیدهای جهانی علیه امریکا، مرکز فرماندهی فوقمحرمانه این کشور در دل کوههای ایالت کلرادو همچنان در حالت آمادهباش است؛ مکانی که مقامات نظامی آن را «آخرین خط دفاعی آمریکا» مینامند.
این در حالی است که تهدیدهای جهانی علیه ایالات متحده از پرواز هواپیماهای روسی و بالنهای جاسوسی چینی تا حملات سایبری و احتمال درگیری هستهای افزایش یافته است.
به گزارش شبکه «نیوز نِیشن» که بهطور استثنایی اجازه بازدید از این مرکز را یافته، این پناهگاه مستحکم حدود ۱۶ کیلومتر از شهر کلرادو اسپرینگز فاصله دارد و در سال ۱۹۶۶ برای مقابله با حملات ویرانگر احتمالی ساخته شد. فرماندهان نظامی آمریکا میگویند این تأسیسات قادر است در برابر انفجار هستهای با قدرت چند مِگاتن مقاومت کند؛ انفجاری که هزار برابر قویتر از بمب هیروشیما است و حتی اگر در فاصله دو و نیم کیلومتری رخ دهد، پناهگاه را نابود نخواهد کرد.
این مجموعه زیرزمینی همچون شهری مستقل عمل میکند و دارای نیروگاه تولید برق، سیستمهای گرمایش و سرمایش و چندین دریاچه زیرزمینی برای تأمین آب است. مسئولان میگویند این پناهگاه ذخیره غذایی لازم برای «مدت بسیار طولانی» را در اختیار دارد، اما جزئیات دقیق آن محرمانه باقی مانده است.
تیم خبرنگاران نیوز نیشن در جریان بازدید خود، با همراهی افسران نظامی از تونل اصلی کوه عبور کردند. مسیر شامل چندین ایست بازرسی امنیتی و درهای ضدانفجار با ضخامت نزدیک به یک متر بود. تمام مراحل بازدید تحت نظارت مأموران امنیتی انجام شد و ورود به بخشهای خاص همچنان ممنوع بود.
فرمانده این مرکز، ژنرال «گریگوری گیو» است که ریاست فرماندهی شمالی آمریکا و همچنین فرماندهی دفاع هوایی آمریکای شمالی (نوراَد) را برعهده دارد. او مسئول مقابله با مجموعهای از تهدیدات از نفوذ هوایی روسیه و چین گرفته تا قاچاق مواد مخدر و حملات احتمالی است.
این پناهگاه برای مقابله با حملات هستهای، شیمیایی، بیولوژیکی، پرتوی و حتی حملات الکترومغناطیسی طراحی شده است. سازه آن روی فنرهای غولپیکر ضدشوک قرار دارد تا ضربه انفجار را جذب کند. از درون این مقر زیرزمینی، فرماندهان آمریکایی و کانادایی عملیات دفاع مشترک خود را هماهنگ میکنند.
گزارشها حاکی است که این مجموعه به امکانات رفاهی برای پرسنل شبانهروزی نیز مجهز است، از جمله یک شعبه از رستوران زنجیرهای «سابوی».
ژنرال گیو در پایان گفت: «این مرکز بهخوبی هزینهای را که در دهه شصت میلادی برایش صرف شد، توجیه میکند و امروز نیز دقیقاً همان کارکرد حیاتی را دارد.»