قرص ویاگرا ناشنوایی مادرزادی را هم درمان میکند!
یک پژوهش علمی جدید نشان میدهد دارویی که سالها بهعنوان درمان اختلال نعوظ شناخته میشد، ممکن است در حوزهای کاملاً متفاوت نیز کارایی داشته باشد: بهبود یک نوع ناشنوایی ارثی که معمولاً دائمی است.
این تحقیق که نتیجه آن در نشریه علمی «ژورنال تحقیقات بالینی» منتشر شده، توجه بسیاری از متخصصان حوزه شنوایی را برانگیخته است. بر اساس این مطالعه، داروی سیلدنافیل، ماده فعال موجود در ویاگرا، میتواند روند از دست رفتن توان شنوایی در برخی بیماران را معکوس کند.
طبق آمار، حدود سه نفر از هر دوهزار نوزاد با درجاتی از اختلالات شنوایی به دنیا میآیند؛ وضعیتی که برای بسیاری از آنها به معنای وابستگی طولانیمدت به سمعک یا کاشت حلزون است. با این حال، نتایج جدید نشان میدهد مصرف این دارو شاید بتواند مسیر درمان را تغییر دهد. پژوهشگران میگویند جهشی در ژنی به نام CPD عامل نوعی کمشنوایی حسیعصبی است که بر سلولهای مویی گوش داخلی تأثیر میگذارد.
در این مطالعه، تیمی مشترک از دانشگاه شیکاگو، دانشگاه میامی و چند مرکز تحقیقاتی در ترکیه، دو مسیر درمانی را بررسی کرد: استفاده از یک مکمل معمولی و مصرف داروی سیلدنافیل. هر دو روش روی مگسهای میوهای که دچار جهش در ژن CPD بودند آزمایش شد و هر دو توانستند بخشی از توان شنوایی را در این موجودات کوچک بازیابی کنند.
رون گریس ژای، استاد بیماریهای عصبی در دانشگاه شیکاگو و نویسنده اصلی مقاله، میگوید این یافتهها اهمیت زیادی دارد زیرا «برای نخستینبار جهش ژنی جدیدی شناسایی شده که مستقیماً به ناشنوایی مرتبط است» و مهمتر اینکه یک «هدف درمانی قابلدسترس» نیز برای آن وجود دارد. ژای توضیح میدهد که ژن CPD بهطور طبیعی سطح اسید آمینه آرژنین را تنظیم میکند؛ مادهای که برای تولید نیتریکاکسید و انتقال پیامهای عصبی ضروری است. هنگامی که عملکرد این ژن مختل شود، استرس اکسیداتیو و مرگ سلولهای مویی گوش رخ میدهد و توانایی درک صدا کاهش مییابد.
پژوهش تازه نشان میدهد تحریک تولید نیتریکاکسید با سیلدنافیل یا تقویت سطح آرژنین از طریق مکمل میتواند بخشی از این اختلال را جبران کند. هرچند این آزمایشها تنها روی مگسهای میوه انجام شده، پژوهشگران امیدوارند این مسیر بتواند به توسعه درمانهایی برای انسان نیز منجر شود.
کمشنوایی حسیعصبی تاکنون تنها با ابزارهایی مانند سمعک و کاشت حلزون مدیریت میشد، اما محققان میگویند نتایج اولیه میتواند آغاز راهی برای درمان ریشهای این اختلال باشد. ژای میگوید: «این یافتهها نشان میدهد استفاده دوباره از داروهای تأییدشده میتواند به درمان بیماریهای نادر کمک کند.»
