حقوق زنان ایران تنها به پوشش آن‌ها خلاصه نمی‌شود!
در ادامه اعتراضات مردمی بر علیه رژیم ایران در روزهای اخیر، ویدیوهایی از آواز خواندن و رقص و خوشحالی برخی دخترانی که کشته شده‌اند، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.
ویدیویی از #مهسا_امینی که در حال خواندن آهنگی از گوگوش بود و کلیپی از رقص و شادی #نیکا_شاه‌کرمی و دوستانش که نشان داد دخترها و زنان علاوه بر حق انتخاب نوع پوشش خود، حق رقص و شادی و آواز خواندن و بسیاری کارهای دیگر را نیز دارند، اما با قوانین محدودکننده و بازدارنده رژیم ایران این حق از آن‌ها گرفته شده است.
دخترانی که به خاطر داشتن حق طبیعی هر زن آزادی در دنیا، در ایران مجبور به اعتراض شده‌اند و یک به یک مورد تعرض، تجاوز و زد و خورد می‌شوند و بعضا در این راه کشته می‌شوند.
آواز خواندن دختران و زنان و حضور فعال آن‌ها در عرصه موسیقی ایران، از جمله حقوقیست که طی ۴ دهه گذشته از آن‌ها سلب شده و بسیاری از استعدادها که می‌توانستند در این راه بدرخشند و از این راه امرار معاش کنند، این فرصت را از دست داده‌اند.
انقلاب مشروطه در ایران تا حدودی عرصه را برای زنان باز کرد و اولین بار زنی به نام افتخار در زمینه خوانندگی فعالیت خود را آغاز کرد.
این اتفاق در زمان حکومت پهلوی گسترده‌تر شد و خوانندگان زن زیادی را به موسیقی ایران معرفی کرد. استعدادهایی که همچنان صدای آن‌ها شنیده می‌شود و از محبوبیت بالایی برخوردارند.
محمدرضا شاه پهلوی که علاقه زیادی به مدرن‌سازی کشور داشت و رادیو و تلویزیون را به خانه‌ها آورد، این تابو را شکست و اجرای خوانندگان زن را در کنسرت‌ها و کاباره‌ها ترویج داد.
خوانندگانی نظیر هایده، مهستی، گوگوش، مرضیه و دیگر هنرمندانی که با ارائه آثاری ماندگار هنوز صدای آن‌ها گوش‌نواز است و طرفداران خود را دارند، نشان‌دهنده هنری است که در وجود دختران و زنان ایران نهفته است.
اما پس از این دوره با تغییر رژیم، روح الله خمینی موسیقی را برای جامعه «مخدر» خواند و خواستار حذف کامل آن از برنامه‌های رادیو و تلویویون شد. سردمداران حکومت ایران پس از انقلاب ۵۷، آواز خواندن زنان با هدف لذت را خلاف اسلام اعلام کردند و این سرآغازی بود بر چهار دهه ممنوعیت فعالیت زنان در عرصه موسیقی ایران، که نیمی از چراغ موسیقی را در کشور به خاموشی برد.
