«کاغذ جیبی» ... ابزار جوانان افغان در برابر «مرگ ناگهانی»
با افزایش خشونت و گسترش آدم ربایی در افغانستان، اصطلاح «کاغذ جیبی» در میان جوانان این کشور گسترش پیدا کرده‌است.
روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز نوشت که جوانان افغانستان از «کاغذ یادداشت» استفاده می‌کنند تا در صورت مرگ آنها بر اثر وقوع انفجار یا تصادف، مردم بتوانند با خانواده‌های آنها تماس بگیرند.
در این کاغذ "نام کامل ، گروه خونی و شماره بستگان" نوشته می‌شود.
طارق قاسمی ۲۸ ساله که در کابل زندگی می‌کند، گفت که همواره در جیب خود کاغذی را همراه دارد که حاوی نام کامل ، گروه خونی و شماره تلفن اعضای خانواده‌اش است.
بیان کرد: «این مانند یک نسخه غیرنظامی از کارت شناسایی سربازان است.»
آن جوان اهل کابل افزود: «من فهمیدم که زندگی در این کشور می‌تواند در هر لحظه پایان یابد، بنابراین من حاضر نیستم یک جسد ناشناس شوم.»
طارق قاسمی که به عنوان یک کتابفروش کار می‌کند، شاهد یک بمب گذاری انتحاری در کابل در تابستان گذشته که بر اثر آن ۸۰ غیرنظامی از جمله دوست قاسمی جان باختند، بوده است.
در حالیکه چهار سال از این حادثه گذشته است اما قاسمی همچنان در سوگ دوست خود و قربانیانی که در نتیجه این حملات مکرر جان باختند، است.
قاسمی با یادآوری حادثه کشته شدن دوستش گفت: «بدن آنها پاره شده‌است و تنها کفش ، کیف یا قلم باقی مانده‌است.»
وی گفت: «شاید در راه کار یا در خودرو یا در هرجای دیگر کشته شوم و هیچ کس آن را نفهمد و همه جا بدنبال بدن من بگردند.»
حاملان این کاغذ امیدوارند که این کاغذها به تیم‌های اورژانس بیمارستان‌ها کمک کند تا گروه خونی فرد آسیب دیده را تعیین کنند.
به گزارش نیویورک تایمز، این کاغذ همچنین می‌تواند به مقامات افغانستان در احضار اعضای خانواده برای ملاقات با فرد آسیب دیده در آخرین لحظات خود یا شناسایی جسد یکی از قربانیان کمک کند.
معصومه تاجیک، ۲۲ ساله، دانشجوی علوم کامپیوتر در کابل که خانواده‌اش صدها مایل دورتر از خود زندگی می‌کند، گفت: «اگر اتفاقی برای من بیفتد، چه کسی بقایای جسد من را جمع می‌کند؟ و اگر به خون نیاز داشته باشم چه کسی به من کمک می‌کند؟»
این دانشجوی افغان افزود: «در روزهای گذشته، وقتی که درگیر یک ترافیک در کابل بودم، این سوالات به ذهنم آمدند.»
او ادامه داد: «من همیشه ترس انفجار یک خودروی بمبگذاری شده دارم ... بنابراین یک کاغذ یادداشت همیشه در جیبم هست که حاوی اطلاعات شخصی من است.»
در سال‌های پس از حمله آمریکا به افغانستان (سال ۲۰۰۱)، هر روز جدید احتمال مرگ ناگهانی کسی در پی انفجار یک خودروی بمب گذاری شده، تیراندازی، انفجار کنار جاده‌ای یا حتی در یک حمله موشکی دارد.
شایان ذکر است که از موقع امضای توافقنامه صلح بین گروه طالبان و آمریکا در ماه فوریه گذشته، طالبان حملات خود را علیه نیروهای آمریکایی و ناتو کاهش داده است.
با این حال، این کشور هر روز شاهد افزایش ترورهایی هدفمند کارمندان دولت، دادستان‌ها، روزنامه نگاران، علمای دین و فعالان مدنی است.
پیشتر، دولت افغانستان طالبان را به انجام اکثر این ترورها متهم کرده بود، اما این گروه بارها مسئولیت این حملات را رد کرده است.
تعدادی از مقامات این کشور می‌ترسند که برخی از این حملات توسط جناح‌های سیاسی خارجی دیگر، برای تسویه حساب‌های قدیمی، انجام شد.
آنها می‌گویند که این روند نگران کننده می‌تواند آتش جنگ داخلی را در افغانستان بر افروزد.
