هنر مومیایی: چگونه جلوی فاسد شدن پیکر پاپ فرانسیس را می‌گیرند؟
با درگذشت پاپ فرانسیس، واتیکان خود را برای فرآیند رسمی وداع با رهبر کاتولیک‌های جهان آماده می‌کند؛ اما پیش از آغاز مراسم تشییع و انتخاب جانشین، اولویت فوری دیگری وجود دارد: مومیایی‌کردن پیکر پاپ.
در هوای گرم و مرطوب رم، بدون انجام این فرآیند، بدن پاپ در مدت کوتاهی نشانه‌هایی از فساد و تجزیه را نشان خواهد داد. به همین دلیل، پیکر او همانند بیشتر پاپ‌های قرن بیستم، با روش‌های مدرن مومیایی خواهد شد.
در این فرآیند، ابتدا بدن شسته و ضدعفونی می‌شود. سپس دهان و چشم‌ها با سیم و درپوش‌های پلاستیکی بسته می‌شوند تا چهره طبیعی‌تری ایجاد شود. در ادامه، رگ‌های گردن باز می‌شود و مخلوطی از مواد نگهدارنده شامل فرمالدهید، رنگ، الکل و آب به بدن تزریق می‌گردد.
این ترکیب از طریق رگ‌ها وارد سیستم گردش خون شده، خون لخته‌شده را خارج می‌کند و باکتری‌های باقی‌مانده را از بین می‌برد. همچنین، فرمالدهید با پیوند دادن پروتئین‌های سلولی، مانع تجزیه بدن توسط آنزیم‌های طبیعی می‌شود.
برای تخلیه مایعات باقی‌مانده، سوزنی مانند دستگاه مکش وارد شکم می‌شود و حفره‌های بدن با مواد نگهدارنده پر می‌شوند. پس از آن، زخم‌ها بسته شده و بدن بار دیگر شسته می‌شود تا برای نمایش عمومی آماده گردد.
تجربه‌های تلخ گذشته، مانند مومیایی‌کردن ناموفق پاپ پیوس دوازدهم در سال ۱۹۵۸، باعث شده امروزه این فرآیند با دقت و مطابق با استانداردهای علمی انجام شود. در آن مورد، پزشک دربار به جای تخلیه مایعات بدن، پاپ را در کیسه‌ای پلاستیکی با گیاهان و روغن محبوس کرده بود که نتیجه‌اش پوسیدگی سریع و بوی تعفن بود.
از آن زمان، واتیکان به روش‌های علمی روی آورده و درگذشتگان خود را به کمک کارشناسان پزشکی قانونی مومیایی می‌کند. این کار امکان می‌دهد تا هزاران نفر از مومنان در طول چند روز از پیکر پاپ وداع کرده و بدون مواجهه با نشانه‌های فساد طبیعی، در مراسم شرکت کنند.
