کد قرمز در آسمان؛ واژه‌های رمزی مهمانداران هواپیما برای شرایط اضطراری
در حالی که پرواز برای بسیاری از مسافران تجربه‌ای پرتنش است، استفاده خدمه پرواز از واژه‌ها و عبارات رمزی می‌تواند نشان‌دهنده بروز بحران‌هایی باشد که بدون اطلاع مستقیم مسافران در حال وقوع است.
کارشناسان سفر در پایگاه Wander به هاف‌پست گفتند مهمانداران برای اطلاع‌رسانی بی‌سر و صدا درباره وضعیت‌های اضطراری از زبانی رمزی استفاده می‌کنند که اغلب از دید مسافران پنهان می‌ماند.
بر اساس این گزارش، واژه «کد ٣٠٠» یا «فرشته» به معنای فوت یکی از مسافران در حین پرواز است. طبق دستورالعمل‌های انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی (IATA)، در این وضعیت باید پیکر فرد به صندلی‌ای منتقل شود که از دیگر مسافران فاصله دارد و فرودگاه مقصد نیز بلافاصله مطلع گردد.
به گفته یکی از مهمانداران، هنگام فرود هواپیمایی که در آن فردی فوت کرده، کل هواپیما به عنوان صحنه جرم تلقی می‌شود و نیروهای پلیس پس از فرود برای بررسی وارد عمل می‌شوند.
واژه «کد زرد» برای موارد کم‌خطرتر پزشکی مانند حالت تهوع یا ضعف یک مسافر به کار می‌رود و به خدمه هشدار می‌دهد تا اوضاع را تحت نظر داشته باشند.
عبارت «پن-پن» به معنی بروز یک وضعیت جدی ولی نه تهدید مستقیم است، مانند اختلال فنی یا وضعیت‌های پزشکی خاص که ممکن است نیاز به تغییر مسیر پرواز داشته باشد.
در مقابل، واژه «می‌دی» برای شرایطی استفاده می‌شود که پرواز در خطر فوری قرار دارد.
کدهای «اسکواک ٧٠٠» یا «هتل» توسط کنترل ترافیک هوایی برای اشاره به هواپیمای در حال ربایش به کار می‌روند. در این حالت، سیگنالی از طریق ترانسپوندر هواپیما ارسال می‌شود تا خطر به مقامات اطلاع داده شود.
کلمه «۹» میا «پری دریایی» برای مسافری به کار می‌رود که در چند صندلی پخش شده و مانع نشستن دیگران می‌شود.
عبارت «کد آدام» در مواقع نادر گم شدن کودک در پرواز استفاده می‌شود و با اعلام آن، درب‌های هواپیما بسته و عملیات جست‌وجو آغاز می‌شود.
واژه «VIP» هم در این زبان رمزی به معنای «مسافر بسیار آزاردهنده» است، نه شخص مهم. زیرمجموعه‌ای از این گروه با نام «فیلیپ» معرفی می‌شود؛ مسافری که مرتب دکمه احضار مهماندار را برای درخواست‌های جزئی فشار می‌دهد.
