کنفرانس «اعدام راه بقای ملایان است»: رئيس فعلی قوه قضائيه ایران یکی از عاملان قتل‌عام ۶۷ بود
کنفرانس «اعدام راه بقای ملایان است: فراخوان به سازمان ملل برای حسابرسی قتل‌عام ۶۷» امروز شنبه يكم شهريورماه به صورت مجازی برگزار شد
«قتل‌عام ۶۷» یک واقعه بود که طی آن به فرمان خمینی، رهبر سابق ايران، هزاران نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های رژیم ايران در ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۶۷ به صورت مخفیانه اعدام و در گورهای دسته جمعی دفن شدند. اکثریت افراد اعدام شده در این واقعه از اعضای سازمان مجاهدین خلق بودند.
در همین راستا کنفرانس «اعدام راه بقای ملایان است: فراخوان به سازمان ملل برای حسابرسی قتل‌عام ۶۷» امروز شنبه يكم شهريورماه به مناسبت سی‌ودومین سالگرد قتل‌عام ۶۷ به صورت مجازی برگزار شد.
شمار زیادی از سیاستمداران و حقوقدانان برجسته جهان، زندانیان سیاسی سابق رژیم ایران و فرزندان شهدای قتل‌عام ۶۷ در این کنفرانس سخنرانى و شرکت کردند.
دیوید جونز، نماینده مجلس عوام انگلستان و وزیر ارشد ویلز در کابینه دیوید کامرون نخست وزير سابق اين كشور، در آغاز این کنفرانس سخنرانى كرد و گفت: «قتل‌عام ۶۷ در ایران یک فاجعه انسانى است که در آن حدود ۳۰ هزار زندانی سیاسی ايرانی در زندان‌های سراسر این کشور بدون حکم قضایی اعدام شدند».
آقای جونز افزود: «سازمان عفو بین‌الملل در گزارش تکان‌دهنده خود با عنوان (ایران: رازهای خونین‌آلود)، قتل‌عام ۶۷ را یک جنايت علیه بشریت توصیف کرد».
نماینده مجلس عوام انگلستان ادامه داد: «گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی و غیردولتی مستقل ایران بر اساس اسانيد و گفته‌های شاهدان عینی و بازماندگان قتل‌عام ۶۷ ثابت می‌کنند این اعدام‌های دسته جمعی توسط بالاترین مقامات وقت رژیم ایران صادر و اجرا شدند. بسیاری از مقامات ارشد فعلی ایران مسئول انجام این قتل‌های غیرقانونی بودند که از جمله آن‌ها ابراهیم رئیسی رئیس قوه قضائيه ایران و علیرضا آوایی وزیر دادگستری کشور هستند».
بارونس ورما، عضو مجلس عیان انگلستان و وزیر سابق توسعه بین‌المللی این کشور، طی مشارکتش در این کنفرانس گفت: «دموکرات‌های غربی دیگر نمی‌توانند ارتباط آشکار بین رهبران رژیم ایران و مشارکت در نقض جدی حقوق بشر همچون قتل‌عام ۶۷ را انکار کنند».
پروفسور ژان زیگلر، معاون رئیس سابق کمیته مشورتی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، هم خاطرنشان کرد: «وارثان شهدای ۶۷ کسانی هستند که در قیام سراسری آبان‌ماه ۹۸ به پا خاستند و در این تظاهرات فوق‌العاده با دست‌های خالی در برابر سپاه پاسداران ایران قرار گرفتند».
دومینیک آتیاس، رئیس منتخب فدراسیون حقوقدانان اروپا، حقوقدان برجسته فرانسوی و اولین زن منتخب به عنوان معاون کانون وکلای پاریس، هم در این کنفرانس تصریح کرد: «من به عنوان زن از دادخواهی زنان ایران حمایت می‌کنم که می‌خواهند سرنوشت خواهران، مادران و مادربزرگشان را بدانند».
استروان استیونسون، رئیس کمیته حفاظت از آزادی‌های سیاسی در ایران، هم گفت: «۳۲ سال پیش در این ماه، یک جنایت علیه بشریت در ایران شروع شد و خمینی دستور داد اعدام‌ها به صورت عاجلانه انجام شوند».
پروین پوراقبالی، یکی از شاهدان عینی قتل‌عام ۶۷، طى مشارکتش در این کنفرانس گفت: «الهه رو دیدم روی زمین داشتن میکشوندنش، کتکش میزدن... هیچ انسانی نمی‌تواند تصور کند که درجریان یک ماه اینقدر آدم را اعدام کنند.
بهروز مقصودی، فرزند یکی از اعدام‌شدگان قتل‌عام ۶۷، هم گفت: «دایی‌ام سعید یک قهرمان واقعی بود. رژیم ایران حتی تاب تحمل کلمات او را نداشت»
زینب شادباش، یکی از خانواده‌های شهدای قتل‌عام ۶۷، در اين باره تصریح کرد: «گفتند که خاله‌ام رو آزاد کردند. ما با گل و شیرینی به همراه پدربزرگ و مادربزرگم رفتیم اما ساک اون رو پرت کردند جلوی ما و گفتند که اون رو اعدام کردند».
دکتر فرح اسلامی، یکی از خانواده‌هاى شهدای قتل‌عام ۶۷، همچنین اظهار داشت: «عمه من فرح یکی از ۳۰ هزار قربانی قتل‌عام ۶۷ است که نامش را بر من گذاشتند. وقتی او به پزشک متخصص مراجعه کرد، پزشک با دیدن آثار شکنجه‌اش شوکه شد».
فرشته بهزاد، یکی از خانواده‌های شهدای قتل‌عام ۶۷، هم یادآور شد: «پدرم در پی شنیدن خبر شهادت برادرم مصطفی دچار شوک و سکته مغزی شد که منجر به فلج شدن نصف بدنش شد».
امینه قرائی، فرزند یکی از شهدای قتل‌عام ۶۷، خاطرنشان کرد: «گورکنی که در اون منطقه بود، به یکی از خانوده‌هاى شهدا گفته بود که با چشم خودش دید که شبانه کامیونی حامل اجساد زندانی‌ها با همون لباس زندان به اون جا آورده شد و این اجساد در یک گور جمعی توسط عاملان رژیم آخوندی دفن شدند».
حسین فارسی، یکی از شاهدان قتل‌عام ۶۷، هم گفت: «ابراهیم رئیسی رئيس فعلى قوه قضائيه رژیم ايران در تمام روزهایی که در آن قتل‌عام در جریان بود، عضو هیئت مرگ بود».
