کروکودیل‌ها چگونه از دو انقراض بزرگ در تاریخ زمین جان سالم به در بردند؟
مطالعه‌ای جدید به رهبری دانشگاه اوکلاهما و دانشگاه یوتا، به بررسی دلایل بقای کروکودیل‌ها در برابر دو رویداد انقراض جمعی در تاریخ زمین پرداخته و نشان داده است که توانایی این جانوران در سازگاری با زیستگاه‌های گوناگون و رژیم‌های غذایی متنوع، یکی از عوامل اصل
کروکودیلیان‌ها، بازماندگان شاخه‌ای به نام «کروکودیلومورف‌ها» هستند که قدمت آن به حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش بازمی‌گردد.
این مطالعه که در تاریخ ۱۶ آوریل منتشر شده، نخستین پژوهشی است که بوم‌شناسی تغذیه‌ای این گروه را بازسازی کرده است. نویسندگان مقاله، فسیل‌های مربوط به ۹۹ گونه منقرض‌شده و ۲۰ گونه زنده را از مجموعه‌های موزه‌ای در هفت کشور و چهار قاره بررسی کرده‌اند. آن‌ها همچنین از داده‌های پیشین درباره‌ی ۸۹ پستاندار و ۴۷ گونه مارمولک استفاده کرده‌اند تا تنوع رژیم غذایی گونه‌ها را بهتر درک کنند.
در طول دوره‌ی تریاس پسین (بین ۲۳۷ تا ۲۰۱٫۴ میلیون سال پیش)، کروکودیلومورف‌ها بخشی از گروهی بزرگ‌تر به نام «پسودوسوکیان‌ها» بودند. بیشتر گونه‌های این گروه پس از انقراض پایان تریاس از بین رفتند. با این حال، کروکودیلومورف‌های همه‌چیزخوار زمینی توانستند جان سالم به‌در ببرند. پس از آن، آن‌ها در دوران دایناسورها به شکل‌های متنوعی تکامل یافتند، از شکارچیان آبی تا گیاه‌خواران و گوشت‌خواران زمینی.
در پایان دوره‌ی کرتاسه، حدود ۶۶ میلیون سال پیش، بسیاری از این گونه‌ها ناپدید شدند و تنها کروکودیلیان‌های نیمه‌آبزی همه‌چیزخوار باقی ماندند. امروزه، ۲۶ گونه کروکودیلیای زنده همگی دارای رژیم غذایی منعطف هستند. دانشمندان معتقدند انعطاف‌پذیری غذایی این جانوران، عامل کلیدی در بقای آن‌ها بوده است.
با بررسی شکل جمجمه و دندان‌ها، پژوهشگران توانسته‌اند رژیم غذایی گونه‌های منقرض‌شده را بازسازی کنند. یافته‌ها نشان می‌دهد که کروکودیلیان‌های امروزی به‌رغم ظاهر یکنواخت‌شان، از گذشته‌ای تکاملی بسیار متنوع برخوردارند که می‌تواند در بقای آن‌ها در برابر تهدیدات امروزی مؤثر باشد.
