درمان سریعتر و دوزهای کمتر؛ این فناوری جدید، حلالیت دارو را ۲۰۰۰ هزار برابر میکند
![](https://cdn.al-ain.com/images/2025/2/10/261-192007-screenshot-2025-02-10-15-47-51-267-com.android.chrome-edit_700x400.jpg)
محققان دانشگاه هاروارد و دانشگاه هنگکنگ در یک دستاورد علمی جدید، فناوریای ابداع کردهاند که حلالیت مولکولهای دارو را تا دو هزار برابر افزایش میدهد که یک پیشرفت بزرگ در زمینه فرمولاسیون و تحویل دارو است.
بیش از ۶۰ درصد ترکیبات دارویی کاندید، از حلالیت ضعیف در آب رنج میبرند که کارایی بیولوژیکی و ارزش درمانی آنها را محدود میکند.
اگرچه تکنیکهای مرسوم مانند کاهش اندازه ذرات، سیستمهای لیپیدی و گیر افتادن در منافذ مواد وجود دارد، این روشها اغلب از نظر اثربخشی محدود، گران و ناپایدار هستند.
روش جدید مبتنی بر بهرهگیری از مکانیسم جذب رقابتی بین مولکولهای دارو و آب بر روی سطوح سیلیس مهندسی شده است.
با این رویکرد، محققان نیازی به اصلاح شیمیایی مولکولها یا استفاده از عوامل حلکننده اضافی ندارند که جایگزینی پایدار برای طیف وسیعی از فنآوریهای فعلی دارورسانی ارائه میکند.
در این مطالعه که در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است، دانشمندان جزئیات استفاده از سطوح نانو سیلیس سوپرجاذب را که مولکولهای دارو را در حالت خشک جذب میکنند و سپس در معرض آب به سرعت آزاد میکنند، توضیح میدهند.
محققان از نانوذرات سیلیکا با قطرهای ۷ تا ۲۲ نانومتر استفاده کردند که از طریق تبخیر کنترلشده برای تشکیل قالبهای متخلخل با قابلیت جذب مولکولهای دارو جمعآوری شدند.
این فرآیند منجر به افزایش انحلال تا هزار برابر در مقایسه با اشکال کریستالی سنتی داروها شد.
آزمایشات با استفاده از ایبوپروفن به عنوان یک داروی مدل نشان داد که ۹۰٪ دارو با این روش در عرض یک ساعت آزاد میشود، در حالی که در روش سنتی کمتر از ۲۰٪ ایبوپروفن کریستالی در عرض شش ساعت آزاد میشد.
آزمایشات روی موشها همچنین افزایش دو برابری غلظت دارو در پلاسما و افزایش ۱.۵ برابری قرار گرفتن بدن در معرض دارو را در مقایسه با محصولات تجاری نشان داد.
این آزمایشها همچنین شامل ۱۵ ترکیب دارویی دیگر با محلول ضعیف بود، از جمله کتوپروفن، دوستاکسل و فنوفیبرات، که هر کدام ۱۰ تا ۲۰۰۰ برابر افزایش حلالیت داشتند.
اگر این فناوری جدید در آزمایشهای بالینی مؤثر باشد، میتواند منجر به کاهش هزینههای تولید دارو، کاهش نیاز به دوز و افزایش در دسترس بودن داروها شود که نویدبخش آیندهای درخشان برای پزشکی است.