روزهداری معادله گرسنگی را تغییر می دهد؛ کشف جدید در مورد هورمون گرلین

مطالعه اخیر توسط محققان دپارتمان علوم پزشکی کاربردی در دانشکده پزشکی دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا، افزایش قابلتوجهی در سطح هورمون گرلین، که با نام علمی «هورمون گرسنگی» شناخته میشود، در طول دورههای طولانی روزهداری، نشان داد.
گرلین هورمونی است که توسط معده تولید شده و برای تحریک احساس گرسنگی به مغز فرستاده میشود و یکی از عوامل اصلی تنظیمکننده اشتهای انسان و دریافت غذا است.
نتایج منتشر شده در مجله Clinical Nutrition نشان داد که سطح گرلین در ساعات روزهداری به میزان قابلتوجهی افزایش یافته و درست قبل از صبحانه به اوج خود میرسد که باعث افزایش احساس گرسنگی و اشتها پس از خوردن غذا میشود، اما روزهداری مکرر، مانند مورد ماه رمضان، ممکن است منجر به افزایش بیشتر در تولید گرلین شود.
اثرات بالقوه سلامتی
با توجه به اثرات بالقوه این تغییر بر سلامت، نتایج مطالعه از سه دسته صحبت میکند:
اول: افرادی که از کمبود وزن یا کم اشتهایی رنج میبرند: سطوح بالای گرلین مثبت تلقی میشود، زیرا میتواند به افزایش میل به خوردن بعد از یک دوره پرهیز کمک کند و تعادل انرژی و بازیابی وزن سالم را حفظ میکند.
دوم: افرادی که به دنبال کنترل وزن خود هستند یا از چاقی رنج میبرند: این تغییر هورمونی میتواند یک چالش باشد، زیرا افزایش گرلین ممکن است کنترل اشتها را دشوارتر کند و منجر به خوردن مقادیر زیادی غذا بعد از ناشتا شود.
سوم: تأثیر بر رژیم غذایی عمومی: روزهداری، چه با ماه رمضان باشد و چه با پیروی از سیستمهای معمول روزه متناوب، نحوه واکنش بدن به هورمونهای تنظیمکننده گرسنگی را تغییر میدهد و این تأثیرات توجه محققان را میطلبد تا تعیین کنند آیا میتوان این تغییرات هورمونی را به گونهای هدایت کرد که به بهبود سلامت عمومی کمک کند.
تدوین استراتژیهای تغذیهای
دانشمندان خاطرنشان میکنند که درک نقش گرلین در طول روزهداری فرصتی برای مداخلات بهداشتی احتمالی فراهم میکند و میتوان استراتژیهای تغذیهای یا دارویی آینده را توسعه داد که بر تنظیم سطوح این هورمون تمرکز میکند تا از مزایای سلامتی روزهداری مطمئن شود، بدون اینکه تأثیر منفی بر اشتها یا کنترل وزن داشته باشد.
محققان خواستار تحقیقات بیشتر در مورد راههای ممکن برای بهبود کنترل اشتها پس از دورههای طولانی روزهداری، به ویژه برای افرادی که اختلالات خوردن دارند یا به دنبال دستیابی به اهداف سلامتی خاص هستند، شدند.