رویدادی که تکرار نشد؛ اولین گروهی که در فضا جان دادند!
پس از فرود آمریکایی‌ها در کره ماه در طول جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی سعی کرد اولین ایستگاه فضایی سرنشین‌دار را به منظور عقب نیفتادن از آمریکا به فضا پرتاب کند که این ماجرا عواقب تلخی را برای شوروی در پی داشت.
حدود ساعت دو و پنجاه و شش دقیقه بامداد به وقت جهانی در ۲۱ جولای ۱۹۶۹، حدود نیم میلیون نفر در سراسر جهان اولین فرود انسان بر ماه را دنبال کردند.
اگرچه فرود آپولو ۱۱ روی ماه و پیاده شدن سرگرد نیل آرمسترانگ از فضاپیما یک رویداد علمی منحصر به فرد تلقی می‌شد، اما ورود آمریکایی‌ها به ماه نشان‌دهنده یک شکست برای اتحاد جماهیر شوروی در بحبوحه جنگ سرد بود.
اتحاد جماهیر شوروی برای بازگرداندن توجه و حفظ موقعیت خود، تلاش‌های خود را به سمت برنامه فضایی سرنشین‌دار هدایت کرد و تمایل خود را برای ایجاد ایستگاه‌های فضایی مداری سرنشین دار تأیید کرد.
سالیوت ۱
در آن زمان، آمریکایی‌ها صاحب پروژه Skylab بودند که از طریق آن برای ارسال اولین ایستگاه‌های فضایی خود به مدار کار کردند. به امید رسیدن به این هدف قبل از آمریکایی‌ها، شوروی‌ها ترجیح دادند چندین تغییر در پروژه ایستگاه فضایی نظامی آلماز ایجاد کنند.
بر این اساس پروژه ایستگاه فضایی شوروی سالیوت ۱ پدیدار شد که بر اساس طراحی‌های ساختار آن بر روی طرح‌های آلماز بود.
در اوایل سال ۱۹۷۰، شوروی شروع به ساخت ایستگاه سالیوت ۱ کرد. در آن زمان، پروژه این ایستگاه تحت نظارت ژنرال شوروی کریم کریموف بود که در همان زمان در پروژه سایوز کار می‌کرد. سالیوت ۱ پس از تکمیل ساخت قطعات خود به کیهان‌دروم بایکونور در قزاقستان منتقل شد و در آنجا برای ارسال به فضا مونتاژ شد.
در ابتدا، اتحاد جماهیر شوروی قصد داشت ایستگاه فضایی سالیوت ۱ را در ۱۲ آوریل ۱۹۷۱، مصادف با دهمین سالگرد پرواز یوری گاگارین به فضا، پرتاب کند. به دلیل تعدادی از مشکلات فنی، شوروی پرتاب را تا نوزدهم همان ماه به تعویق انداخت.
اولین کسی که در فضا مرد
در ۲۲ آوریل ۱۹۷۱، مأموریت سایوز ۱۰ به سمت ایستگاه شوروی سالیوت ۱ پرتاب شد. با انجام این ماموریت، قرار شد فضاپیما در ایستگاه فضایی سالیوت ۱ پهلو بگیرد و به دلیل مشکلات متعددی در حین اتصال، خدمه سایوز ۱۰ نتوانستند وارد سالیوت ۱ شوند و پس از آن، ماموریت سایوز ۱۰ لغو شده و فضانوردان شوروی به کشورهای خود بازگشتند.
در ۶ ژوئن ۱۹۷۱، شوروی سایوز ۱۱ را به ایستگاه فضایی سالیوت ۱ پرتاب کرد. روز بعد، فضانوردان شوروی، گئورگی دوبروولسکی، ولادیسلاو ولکوف و ویکتور پاتسایف در سالیوت ۱ فرود آمدند و موفق شدند به مدت ۲۳ روز با موفقیت روی تخته بمانند. این تجربه شوروی نشان‌دهنده سابقه‌ای منحصر به فرد بود، زیرا خدمه سایوز ۱۱ در آن زمان رکورد دوره‌ای را که انسان در فضا گذرانده بود شکست.
علاوه بر این، موفقیت شوروی در دوره بعدی به یک رویداد غم‌انگیز تبدیل شد. در سفر برگشت به زمین در ۳۰ ژوئن ۱۹۷۱، دریچه یکسان‌سازی فشار در کپسول برگشت زودتر باز شد و باعث خفگی و مرگ سه فضانورد در فضا شد.
پس از این حادثه، سه فضانورد شوروی به عنوان اولین انسان‌هایی که در فضا مرده‌اند و تا به امروز تنها هستند طبقه‌بندی شدند.
اجساد این سه فضانورد با ورود کپسول بازگشت به زمین کشف شد. پس از باز کردن آن، شوروی با دیدن جسد سه فضانوردی که بر اثر خفگی در فضا جان باختند، شوکه شد. از سوی دیگر، کارشناسان شوروی به وجود برخی سوختگی‌ها و جراحات در دستان ویکتور پاتسایف اشاره کردند. به همین دلیل، محققان پیشنهاد کردند که دومی سعی کرد قبل از ازدست دادن هوشیاری، دریچه یکسان‌سازی کپسول را تعمیر کند.
پس از مرگ آن‌ها، این سه فضانورد توسط مسکو مورد تجلیل قرار گرفتند و به طور رسمی نشان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی را که همزمان با دفن آن‌ها در گورستان دیوار کرملین بود، اعطا کردند.
