آبله میمون یک عفونت ویروسی نادر است که معمولاً در کشورهای غرب آفریقا دیده می‌شود؛ این ویروس، علاوه بر انسان‌ها می‌تواند موش‌ها و خرگوش‌ها را نیز مبتلا کند.
نخستین مورد ابتلا به آبله میمون در سال ۱۹۷۰ گزارش شد. در سال ۲۰۰۳ نیز مقام‌های بهداشتی آمریکا یک مورد از ابتلاء به این ویروس را در ایالات متحده گزارش دادند.
«کالین براون»، متخصص بیماری‌های عفونی در اداره امنیت سلامت انگلیس، در باره این ویروس می‌گوید: «ویروس آبله میمون میان انسان‌ها سرایت‌پذیری اندکی دارد؛ از این جهت نمی‌توان آن را خطری جدی برای سلامت عمومی جامعه به شمار آورد.»
به گفته براون، آبله میمون که شبیه آبله انسانی است، سال‌ها پیش در بسیاری از مناطق جهان ریشه‌کن شده بود اما طی سال‌های اخیر به ویژه پس از همه‌گیری ویروس کرونا، نگرانی از شیوع آن بیشتر شده است.
علایم بیماری آبله میمون
انتقال ویروس آبله میمون
این ویروس عمدتا از طریق قرار گرفتن در معرض قطرات تنفسی از فردی به فرد دیگر گسترش می‌یابد؛ البته بیماری می‌تواند از طریق غشاهای مخاطی چشم، دهان و بینی نیز وارد بدن شود.
درمان آبله میمون
در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای بیماری آبله میمون توصیه نمی‌شود، اما طبق تحقیقات، واکسیناسیون علیه آبله می‌تواند حدود ۸۵٪ در جلوگیری از آن موثر باشد.
بنابراین، واکسیناسیون آبله‌ای که در دوران کودکی انجام شده، احتمالا منجر به بروز بیماری خفیف‌تری می‌شود.
