چرا خودروهای برقی در ایران مهجور مانده‌اند؟
با وجود گسترش خودروهای برقی در جهان، این خودروها هنوز نتوانسته‌اند راه خود را در بازارهای ایران باز کنند. مالکان خودروهای برقی در ایران با چالش‌های متعددی مواجه هستند که استفاده از این خودروها را با دشواری همراه کرده است.
از جمله این مشکلات می‌توان به برد محدود خودرو، نبود ایستگاه‌های شارژ کافی، دشواری در شارژ خانگی و همچنین ضعف کلی شبکه برق اشاره کرد.
بر اساس گزارشی از فرارو، هرچند خودروهای برقی در سطح جهانی به دلایلی همچون صدای کم، رانندگی نرم و مزایای زیست‌محیطی مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما در ایران هنوز زیرساخت‌ها برای استفاده گسترده از این خودروها فراهم نیست. حتی با حذف برخی آپشن‌ها برای کاهش قیمت، مشکل اصلی به عدم وجود زیرساخت‌های مناسب بازمی‌گردد.
سرعت برخی خودروهای برقی موجود در بازار ایران مانند لونا و کی‌ام‌سی EJ۷ حدود ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت و برای مدل‌هایی مانند ام‌جی EV۴ و هونگچی تا ۱۶۰ کیلومتر در ساعت است، در حالی‌که خودروی بنزینی مانند سمند با پیشرانه EF۷ سرعتی بالای ۱۷۰ کیلومتر در ساعت دارد. علاوه بر این، بیشتر خودروهای برقی بازار ایران به باطری‌های LFP مجهزند که بردی بین ۲۵۰ تا ۳۵۰ کیلومتر دارند، در حالی‌که باطری‌های NMC تا ۴۰۰ کیلومتر توان شارژدهی دارند و نسبت به سرما حساسیت کمتری دارند.
محدودیت برد این خودروها برای سفرهای بین‌شهری در ایران مشکل‌ساز شده است. به عنوان مثال، طی مسافت ۹۰۰ کیلومتری تهران تا مشهد با یک بار شارژ کامل امکان‌پذیر نیست و در طول مسیر تنها یک ایستگاه شارژ سریع وجود دارد. بیشتر جاده‌های کشور حتی از یک ایستگاه شارژ نیز بی‌بهره‌اند.
در حال حاضر تنها ۲۳ ایستگاه شارژ فعال در کشور وجود دارد که ۲۰ مورد در تهران، ۲ مورد در البرز و یکی در اصفهان قرار دارند. اگرچه از سال ۱۴۰۲ هدف احداث ۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ دستگاه شارژ اعلام شده، ساخت ۱۷۰۰ ایستگاه در مرحله انتظار باقی مانده است.
شارژ خانگی خودروهای برقی نیز با مشکلاتی مانند نامناسب بودن سیم‌کشی ساختمان‌ها برای جریان برق بالا و توان محدود شبکه مواجه است. شارژ کامل یک خودرو از طریق پریز معمولی گاهی تا ۲۰ ساعت زمان می‌برد. از سوی دیگر، ناترازی شبکه برق کشور و قطع برق نیز مانع عملکرد ایستگاه‌های شارژ شده است.
