اختصاصی | رویکرد «پراگماتیک» ایران در جنگ از نگاه یک کارشناس نظامی
نضال ابوزید، کارشناس نظامی و راهبردی در گفت‌وگو با العین گفت ایران در جنگ و دیپلماسی دارای رویکردی عمل‌گرا (پراگماتیک) است که آن را پس از جنگ با عراق به خوبی فرا گرفته است.
ابوزید در این گفت‌وگوی اختصاصی تاکید کرد ایران در قبال وضعیت حوثی‌ها، از اصل «جنگ‌های نیابتی» پیروی کرده؛ به این معنا که اگر نیروی نیابتی شکست بخورد، شکست تنها متوجه اوست، و اگر پیروز شود، پیروزی نصیب او و نیابت‌دهنده‌اش می‌شود.
ابوزید افزود که عقب‌نشینی ایران از حمایت حوثی‌ها در چارچوب پراگماتیسم ایرانی و در راستای معامله نیروهای نیابتی با مسئله راهبردی ایران، یعنی پرونده هسته‌ای، صورت می‌گیرد. این مسئله نشان‌دهنده آن است که ایران آمادگی دارد از حضور منطقه‌ای خود به‌طور کامل عقب‌نشینی کند، در مقابل امتیازاتی که ممکن است آمریکا در زمینه آزادسازی پول‌های بلوکه‌شده ایران در بانک‌های غربی ارائه دهد.
او اشاره کرد که شانس موفقیت در مسیر راه‌حل دیپلماتیک بیشتر از راه‌حل نظامی است، با وجود استقرار گسترده نظامی آمریکا در منطقه که به گفته او بزرگ‌ترین آرایش نیروها در دهه‌های اخیر است—به‌ویژه با حضور ناو هواپیمابر «ترومن» در دریای سرخ و «کارل وینسون» در سواحل ایران، و همچنین فعال‌سازی پایگاه «دیگو گارسیا» که تنها ۴۵۰ کیلومتر از ایران فاصله دارد. این موارد از نظر ابوزید به‌منزله تهدید نظامی برای وادار کردن ایران به پذیرش نشستن پای میز مذاکره است.
ابوزید درباره هزینه و معیارهای سود و زیان دیپلماتیک ناشی از حمایت از حوثی‌ها گفت ایران بر این باور است که بالا بردن سطح روابط با همسایگان جنوبی‌اش کم‌هزینه‌تر از تداوم روابط با حوثی‌هاست. به همین دلیل به نظر می‌رسد شرایط داخلی ایران در معادله سود و زیان در روابط منطقه‌ای تأثیرگذار بوده؛ چراکه ایران با مشکلات اقتصادی داخلی، نارضایتی در خیابان‌ها و وضعیت جسمانی رهبر ایران، علی خامنه‌ای، روبه‌رو است—و این عوامل، ایران را به ارزیابی دوباره توازن قدرت دیپلماتیکش وادار کرده است.
نضال ابوزید همچنین پیش‌بینی کرد که قطع ارتباط ایران با حوثی‌ها تأثیر عمده‌ای بر جایگاه نظامی حوثی‌ها نخواهد داشت، به‌ویژه با توجه به ادامه پرتاب موشک‌ها به سوی اسرائیل و تداوم کنترل تنگه باب‌المندب و مسیرهای تجاری کشتی‌ها که آمریکا را نگران کرده است.
از آن‌جایی که راه‌حل نظامی از طریق حملات هوایی به نتیجه نرسیده، این مسئله به این معناست که دولت آمریکا مایل است ابتدا پرونده‌های مرتبط با ایران را حل‌وفصل کرده و جبهه‌ها را آرام کند تا به توافق با ایران برسد؛ سپس در صورت لزوم، اقدام نظامی را برای پایان دادن به نفوذ حوثی‌ها و بازگرداندن سلطه آمریکا بر گذرگاه‌های دریایی در نظر بگیرد.
