آیا اسرائیل در جنگ علیه ایران از هوش مصنوعی استفاده کرد؟
با گذشت دو هفته از آتش‌بس میان ایران و اسرائیل، گزارش‌ها و تحلیل‌هایی درباره نقش فناوری‌هایی چون هوش مصنوعی در این جنگ منتشر شده است.
یکی از پرسش‌های مهم این است که در جریان این درگیری، تا چه میزان از فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی استفاده شده و چه تأثیری بر روند عملیات‌ها داشته است.
به گزارش هم‌میهن، در نخستین روز از جنگ، اسرائیل با حملاتی نسبتاً غافل‌گیرکننده، فرماندهان نظامی و دانشمندان ایرانی را هدف قرار داد. در این عملیات‌ها، به‌کارگیری پهپاد و ریزپرنده‌ها برای ترور مقامات، هرچند پیشرفته تلقی می‌شود، اما نمی‌توان آن را عامل اصلی موفقیت دانست.
بر اساس این گزارش، دو عامل کلیدی در موفقیت حملات اسرائیل نقش داشته‌اند: استفاده از اطلاعات لحظه‌ای دقیق و اصل غافل‌گیری. در ادامه جنگ نیز این الگو تکرار شد. به‌کارگیری جنگنده‌های اف-۳۵ به همراه دسترسی دقیق به اطلاعات، موجب شد تا حملات اسرائیل به داخل ایران اثرگذار باشد.
شیوه حملات نیز به‌صورت شبکه‌ای بوده و گروه‌های مختلفی به‌صورت مستقل در نقاط مختلف کشور عملیات انجام داده‌اند. این روش با آنچه تحت عنوان «جنگ شبکه‌محور» شناخته می‌شود، شباهت دارد؛ دکتری نظامی مدرنی که از اواخر قرن بیستم در ارتش آمریکا معرفی شده است.
جنگ شبکه‌محور، مبتنی بر برتری اطلاعاتی، هماهنگی از طریق شبکه‌ها، تصمیم‌گیری سریع و ساختارهای غیرسلسله‌مراتبی است. هدف از این مدل جنگی، شناسایی و نابودی سریع اهداف دشمن از طریق دسترسی لحظه‌ای به داده‌ها و ضربات دقیق است.
در این جنگ، به نظر می‌رسد فناوری اطلاعات نقش برجسته‌ای ایفا کرده است. گزارش‌ها حاکی است که ترکیبی از عوامل همچون دسترسی به داده‌های تلفن‌های هوشمند، نفوذ در سیستم‌های اطلاعاتی، به‌کارگیری جاسوس و نفوذی‌ها، به اسرائیل برتری اطلاعاتی داده است.
در عین حال، تأثیر هوش مصنوعی در این جنگ قابل توجه نبوده است. ممکن است از این فناوری برای تحلیل سریع داده‌ها یا شناسایی الگوها استفاده شده باشد، اما شواهدی مبنی بر اینکه جنگ به‌طور مستقیم بر پایه هوش مصنوعی بوده، وجود ندارد.
در مجموع، برتری اطلاعاتی، اصلی‌ترین مزیت فناورانه اسرائیل در این جنگ بوده و تحلیلگران تأکید دارند که ایران برای مقابله مؤثر، نیازمند توسعه توانمندی‌های فناورانه در حوزه اطلاعات است.
