«کابل میان نمازها»؛ تصویری شاعرانه از زندگی زیر سایه طالبان
ابوذر امینی، کارگردان افغان‌ـ‌هلندی، در فیلم تازه خود با عنوان «کابل میان نمازها» روایتی مستند از زندگی در افغانستان پس از بازگشت طالبان به قدرت ارائه داده است؛ اثری که در هشتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم الجونه در مصر به نمایش درآمد.
امینی در گفت‌وگو با روزنامه الشرق الاوسط گفت ایده ساخت این فیلم از حس مسئولیتی عمیق نسبت به واقعیت جدید کشورش شکل گرفت، واقعیتی که به گفته او «پس از بیست سال امید به دموکراسی، ناگهان بدون خواست مردم به طالبان سپرده شد».
او افزود نسلش که برای تغییر و پیشرفت مبارزه کرده بود، خود را در انزوا و ناامیدی دید و به‌عنوان یک فیلم‌ساز وظیفه اخلاقی خود دانست که این تحول را با صداقت و واقع‌گرایی ثبت کند.
در «کابل میان نمازها» زندگی سه افغان روایت می‌شود؛ از جمله «صمیم»، جوانی بیست‌وسه‌ساله از اعضای طالبان که در روستایی دورافتاده زندگی می‌کند و مأمور بازرسی خیابان‌های کابل است. فیلم در تضاد میان ایمان سخت‌گیرانه و اشتیاق انسانی برای زندگی عادی، چهره‌ای دوگانه از او ترسیم می‌کند: مردی که هم برادرانش را به آموزه‌های سخت مذهبی فرامی‌خواند و هم در مزرعه به پدرش کمک می‌کند و از دوری همسرش رنج می‌برد.
امینی که از قوم هزاره و از مخالفان تاریخی طالبان است، می‌گوید تلاش کرده احساسات شخصی‌اش را کنار بگذارد تا بتواند به موضوع با نگاهی انسانی نزدیک شود. او تأکید کرد هدفش صدور حکم یا قضاوت سیاسی نبوده، بلکه می‌خواسته «درون آدم‌ها را بی‌واسطه ببیند؛ حتی کسانی را که از آنان می‌ترسد یا بیزار است».
به گفته کارگردان، تصاویر نزدیک از چهره شخصیت‌ها در لحظات سکوت و تأمل، «نبض فیلم» را تشکیل می‌دهند و تماشاگر را به درون زندگی آنان می‌برند. او افزود که فیلم را از راه دور ساخته زیرا بازگشت به افغانستان برایش خطرناک است. با این حال، همکاری نزدیکش با مدیر فیلم‌برداری به او امکان داده تا حافظه تصویری خود از کابل را به واقعیت بدل کند.
امینی که در سال ۲۰۱۸ فیلم «کابل، شهری در باد» را ساخته بود، می‌گوید این اثر دومین بخش از سه‌گانه او درباره افغانستان است و بخش سوم با عنوان «کابل، سال صفر» اکنون در حال تولید است. این سه‌گانه تصویری از گذار تاریخی جامعه افغانستان از جمهوریت به نظام ایدئولوژیک و پیامدهای انسانی آن ارائه می‌دهد.
