«ششماهه» زیر ذرهبین؛ بازگشت مهران مدیری به اوج یا فاصله از دوران طلایی؟
پس از مدتها انتظار، دو قسمت ابتدایی سریال «ششماهه» به کارگردانی مهران مدیری روی آنتن تلویزیون رفت و با پخش این قسمتها، نگاهها بار دیگر متوجه کارنامه یکی از شناختهشدهترین چهرههای طنز تلویزیون ایران شد.
«ششماهه» داستان فردی را روایت میکند که همهچیز خود را از دست داده و حالا با بیماری نادری روبهرو است که به او تنها شش ماه فرصت زندگی میدهد. خانواده این فرد تلاش میکنند در این مدت فضایی آرام و شاد برای او فراهم کنند؛ ایدهای که محور اصلی بازگشت مدیری به تلویزیون را شکل میدهد.
با این حال، تماشای دو قسمت نخست باعث شده تردیدهایی درباره میزان موفقیت این سریال مطرح شود. برای بسیاری از مخاطبان، «ششماهه» نه یادآور دوران اوج مهران مدیری و همکاریهای موفقش، بلکه بیشتر تداعیکننده فضایی شبیه به سریال «قهوه پدری» است؛ اثری که خود با واکنشهای دوگانهای مواجه شد. این شباهت باعث شده برخی بینندگان احساس کنند سریال جدید نیز مانند آن، فاصله محسوسی با زندگی و دغدغههای واقعی جامعه دارد.
نقطه ضعف اصلی «ششماهه» را میتوان در متن و روایت آن جستوجو کرد. داستان از موقعیتهای کمیک ملموس و آشنایی که در آثار اولیه مدیری دیده میشد، خالی به نظر میرسد. شوخیهای کلامی نیز چنان از واقعیتهای روزمره فاصله دارند که برای جبران این خلأ، شلوغکاری و فریاد جایگزین شده است. رویکردی که شاید در سالهای گذشته و در زمان پخش برخی آثار جواب میداد، اما در شرایط کنونی و با اشباع ذهن مخاطب از فضای مجازی، کارایی سابق را ندارد.
در مقابل، بازی برخی بازیگران بهعنوان نقطه قوت سریال مطرح شده است. بازی مریم سعادت و حسن معجونی توانسته تا حدی ضعفهای دیگر بخشها را پوشش دهد. سریال همچنین میکوشد با ترکیب طنز و مفاهیمی مانند روانشناسی، مدیتیشن، هنر مدرن و بازارهای مالی، توجه مخاطبان نسل Z را جلب کند؛ ترفندی که پیشتر نیز در «قهوه پدری» تجربه شده بود. با این وجود، در دو قسمت ابتدایی، این ترکیب بیشتر به فضایی شبیه یک کارناوال شلوغ شباهت دارد که شور و نشاطی واقعی در آن دیده نمیشود.
برخی منتقدان «ششماهه» را آمیزهای از «شوخی کردم» و «قهوه پدری» میدانند؛ مجموعهای از آیتمهای نمایشی که بدون انسجام کافی کنار هم قرار گرفتهاند. در مقایسه با آثاری مانند «قهوه تلخ» و «شبهای برره» که شوخیهایشان ریشه در جامعه داشت، در این سریال لودگی و شوخیهای سطحی جای طنز اجتماعی را گرفته است. دو قسمت ابتدایی، پرسشهایی جدی درباره مسیر تازه مهران مدیری و فاصله او با دوران درخشان گذشتهاش ایجاد کرده است.
