هشدار: ماه از زمین دور می‌شود؛ ۲۵ ساعته شدن شبانه‌روز
یک فیزیکدان فاش کرده است که ماه به آرامی و با سرعت ۱.۵ اینچ در سال در حال دور شدن از زمین است که ۲۵ ساعته شدن شبانه‌روز را در پی دارد.
دکتر استفن دی‌کربی، محقق فیزیک و نجوم در دانشگاه ایالتی میشیگان، گفت که ماه هر سال ۱.۵ اینچ (۳.۸ سانتی‌متر) از سیاره ما دورتر می‌شود.
او فاش کرد که در نتیجه، چرخش زمین نیز کندتر می‌شود و این بدان معناست که با گذشت زمان روزها می‌توانند طولانی‌تر شوند.
این کشف به توضیح این موضوع کمک می‌کند که چرا حدود ۷۰ میلیون سال پیش، نزدیک به پایان دوران دایناسورها، روزهای زمین فقط ۲۳.۵ ساعت طول داشتند.
با دور شدن ماه، تعداد ثانیه‌ها، دقیقه‌ها و در نهایت ساعت‌ها در یک روز نیز به تدریج افزایش می‌یابد، اما احتمالاً هیچ یک از ما که امروز زنده هستیم، متوجه آن نخواهیم شد.
او در The Conversation نوشت: «نگران نباشید، این اثرات بسیار کوچک هستند. ۱.۵ اینچ در سال در مقایسه با فاصله ۲۳۹۰۰۰ مایل (۳۸۴۰۰۰ کیلومتر) فقط ۰.۰۰۰۰۰۰۱ درصد در سال است.» ما برای میلیون‌ها سال همچنان شاهد خسوف، جزر و مد و روزهایی خواهیم بود که ۲۴ ساعت طول می‌کشند.
دکتر دی‌کربی توضیح داد که ماه به دلیل جزر و مد ما در حال دورتر شدن است.
جزر و مد زمین به شدت تحت تأثیر کشش گرانشی ماه قرار دارد که باعث می‌شود اقیانوس‌های ما به صورت دو برآمدگی درآیند.
یکی به سمت ماه است، زیرا نیروی جاذبه در آنجا قوی‌ترین است، در حالی که دیگری از ماه دور می‌شود، جایی که نیرو در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.
دکتر دی‌کربی گفت: «این برآمدگی‌های مایع کاملاً با ماه هم‌تراز نیستند. آن‌ها کمی آن را «هدایت» می‌کنند زیرا زمین در حال چرخش است و آن‌ها را به جلو می‌کشد.
«این کشش رو به جلو از برآمدگی جزر و مدی نزدیک‌تر باعث می‌شود که ماه سرعت بگیرد، که باعث افزایش اندازه مدار آن می‌شود. این بدان معناست که ماه کمی از زمین دورتر می‌شود.»
با این حال، او اطمینان داد که این اثر بسیار تدریجی است و فقط به طور متوسط در طول سال‌ها قابل تشخیص است.
او گفت: «اگر ده‌ها میلیارد سال به جلو برویم، در نهایت چرخش زمین می‌تواند کند شود تا زمانی که با ماه قفل جزر و مدی شود.»
در این مرحله، ماه دیگر دور نمی‌شود و شما ماه را فقط از یک طرف زمین خواهید دید.
با این حال، نسل‌های آینده هرگز شاهد این پدیده نخواهند بود.
او توضیح داد که اولاً، حدود یک میلیارد سال دیگر، خورشید درخشان‌تر می‌شود و اقیانوس‌ها را می‌جوشاند، به این معنی که دیگر جزر و مدی وجود نخواهد داشت که بر موقعیت ماه در آسمان تأثیر بگذارد و دوم، چند میلیارد سال بعد، خورشید به یک غول سرخ تبدیل خواهد شد و احتمالاً زمین و ماه را نابود خواهد کرد.
