چرا مسابقات ملی جذابیت گذشته را از دست دادهاند؟
با افزایش تعداد تیمهای حاضر در جام جهانی و کماهمیت شدن رقابتهای مقدماتی، فوتبال ملی در بسیاری از کشورها دیگر شور و هیجان سابق را ندارد.
تماشاگران خسته شدهاند، بازیکنان تمایلی به حضور در اردوها ندارند و مسابقاتی که زمانی رویدادهایی ویژه محسوب میشدند، اکنون به وقفههایی کمهیجان در میان تقویم فشرده فوتبال باشگاهی تبدیل شدهاند.
به گزارش فرارو، جام جهانی که زمانی معتبرترین تورنمنت فوتبال بود، اکنون با ۴۸ تیم ساختاری متفاوت پیدا کرده است. گرچه این تصمیم با شعار «گسترش فوتبال» توجیه میشود، اما در عمل سطح رقابت را کاهش داده و مسیر صعود را برای تیمهای متوسط بسیار سادهتر کرده است. نمونههایی مانند کیپوِرد، سورینام، کوراسائو یا اردن اکنون شانس بیشتری برای حضور در جام جهانی دارند و تیمهایی مانند سوئد نیز از طریق سازوکارهایی همچون لیگ ملتها فرصت دوباره پیدا میکنند.
در چنین شرایطی، رقابتهای مقدماتی در اروپا رنگ باخته است. تیمهای بزرگ همچون فرانسه، انگلیس، اسپانیا، پرتغال و کرواسی اغلب بدون فشار خاصی صعود میکنند و هیجان این رقابتها به حداقل رسیده است. در آمریکای جنوبی نیز با وجود سختیهای سنتی این منطقه، فقط سه تیم از میان ۱۰ کشور موفق به صعود نشدند؛ برزیل و پاراگوئه بدون دردسر به جام جهانی رسیدند و همین مسئله نشان میدهد راه صعود چقدر آسان شده است.
نمونههایی مانند عملکرد استثنایی نروژ که توانست ایتالیا را در سنسیرو شکست دهد و به جام جهانی برسد، البته روزنههایی از امید باقی میگذارد. اما این موفقیتها بیشتر شبیه استثناهایی در دل روندی کلی هستند که از جذابیت افتاده است.
افزایش تعداد تیمها تنها مشکل نیست. فشردگی تقویم مسابقات، کیفیت فنی پایینتر و بیارزش شدن بازیهای دوستانه هم باعث شده بازیکنان علاقهای به اردوهای ملی نداشته باشند. بسیاری از ستارهها در اولین فرصت از حضور در تیم ملی انصراف میدهند مگر اینکه تورنمنت بزرگی در پیش باشد. حتی جام جهانی نیز برای برخی هواداران به رویدادی تبدیل شده که فقط از مراحل حذفی جذابیت پیدا میکند؛ همانند لیگ قهرمانان اروپا که مراحل اولیهٔ آن با استقبال کمتری روبهرو است.
در چنین شرایطی، مسابقات ملی بهجای امتیاز، به یک بار اضافی برای بازیکنان و حتی تماشاگران تبدیل شده است. تعداد بازیها افزایش یافته اما کیفیت و هیجان کاهش داشته است. بسیاری از کارشناسان معتقدند راهحل این بحران، کم کردن تعداد مسابقات ملی، سختتر کردن مسیر صعود و بازگرداندن ارزش و انحصار به تورنمنتهاست. تنها با کاهش حجم مسابقات و افزایش کیفیت است که فوتبال ملی میتواند دوباره جایگاه گذشته را به دست آورد.