نیویورکر بهترین فیلمهای سال ۲۰۲۵ را معرفی کرد
دو منتقد سینمایی نشریه نیویورکر در آستانه پایان سال ۲۰۲۵ فهرست فیلمهای برتر سال را منتشر کردند؛ فهرستی که حاصل تماشای دهها اثر از سینمای جهان، از فیلمهای مستقل و جشنوارهای تا تولیدات بزرگ استودیویی است.
به گفته جاستین چنگ و ریچارد برودی، سال ۲۰۲۵ از نظر کیفیت آثار سینمایی سالی خیرهکننده بود، هرچند همزمان با بحرانهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گستردهای در جهان همراه شد.
رتبه نخست فهرست مشترک منتقدان به دو فیلم «Sirāt» و «One Battle After Another» اختصاص دارد؛ دو اثری که هر دو در جهانی مملو از بحران، داستان پدرانی را روایت میکنند که در جستوجوی معنا و بقا هستند. این فیلمها با تکیه بر همبستگی انسانی، نشان میدهند که حتی در تاریکترین شرایط، کنشهای کوچک انسانی میتواند نیرویی نجاتبخش باشد.
«One Battle After Another» ساخته پل توماس اندرسن در کنار «Sirāt» تصویری از مبارزه سیاسی و اخلاقی ارائه میدهد که در آن شوخطبعی، خشونت و امید در هم تنیده شدهاند. این فیلمها از نگاه منتقدان، بهترین نمونههای سینمای متعهد سال ۲۰۲۵ هستند.
در رتبه سوم، فیلم «Caught by the Tides» ساخته جیا ژانگکه قرار دارد؛ اثری که با استفاده از آرشیو شخصی فیلمساز در بازهای بیستساله، داستانی عاشقانه و پرتنش از دلتنگی، تغییر و آغازهای تازه روایت میکند.
رتبه چهارم به «Resurrection» ساخته بیگان اختصاص یافته است؛ فیلمی که سینما را به موضوع اصلی خود تبدیل میکند و با ساختاری سوررئال، تاریخ و آینده این هنر را در قالب روایتی خیالانگیز به تصویر میکشد.
«My Undesirable Friends: Part I—Last Air in Moscow» در جایگاه پنجم قرار دارد؛ مستندی از جولیا لوکتف که زندگی روزنامهنگاران مستقل روس را در آستانه جنگ اوکراین دنبال میکند و تصویری پرتنش از سرکوب، تبعید و مقاومت ارائه میدهد.
رتبه ششم به «The Secret Agent» ساخته کلبر مندونسا فیلیو میرسد؛ فیلمی که با نگاهی انسانی و صبورانه، زیستن در سایه دیکتاتوری نظامی برزیل را روایت میکند و بهای بقا را به پرسش میکشد.
در رتبه هفتم «Sound of Falling» قرار دارد؛ فیلمی که با تمرکز بر خشونت پنهان علیه زنان، روایت خود را در فضایی وهمآلود و چندنسلی پیش میبرد.
رتبه هشتم به «April» ساخته دئا کولومبگاشویلی اختصاص یافته است؛ اثری که رنج جسمی و روانی زنان را در فضایی سرد و سنگین به تصویر میکشد.
«On Becoming a Guinea Fowl» در جایگاه نهم قرار دارد؛ فیلمی از روگانو نیونی که با نگاهی استعاری، به مقاومت زنان در برابر فشارهای اجتماعی میپردازد.
فهرست دهتایی با «It Was Just an Accident» ساخته جعفر پناهی به پایان میرسد؛ فیلمی که با الهام از تجربه زندان و سرکوب، مسئله انتقام، عدالت و اخلاق را به شکلی تند و بیپرده مطرح میکند و یکی از سیاسیترین آثار سال ۲۰۲۵ به شمار میآید.
