کاربران ایرانی با هشتگ «بوی عیدی» به استقبال نوروز رفتند

در آستانه تحویل سال 1400 خورشیدی، بسیاری از کاربران ایرانی با هشتگ «بوی عیدی» به استقبال عید باستانی نوروز رفته‌اند.

کاربران در پست‌هایی که با هشتگ «بوی عیدی» در حساب‌های کاربری خود در توئیتر و اینستاگرام منتشر می‌کنند، هر یک از نگاه خود به نوروز، سنت‌های کهن آن، زیبایی‌های فصل بهار و البته مشکلات معیشتی مردم ایران در آستانه سال نو پرداخته‌اند.

با توجه به جایگاه ویژه شعر و ادبیات در میان ایرانی‌ها، یکی از ابزارهای اصلی ابراز احساسات کاربران استفاده از اشعار بزرگان ادب این سرزمین است.

یکی از کاربران در استقبال از آغاز قریب‌الوقوع فصل بهار، بیت مشهوری از فریدون مشیری یعنی «نرم نرمک می‌رسد اینک بهار» را منتشر کرده است. «با بهاری که می‌رسد از راه، سبز شو، تازه شو، بهاری شو» بیتی است که کاربر دیگری با هشتگ بوی عیدی در توئیتر منتشر کرده است.

کاربری دیگر با شعر «گرچه فارغ ز تب خانه تکانی شده ام، فرش پاخورده ی دل را بتکانم هنر است» به سنت خانه‌تکانی در آستانه عید نوروز پرداخته است.

کاربران دیگری نیز با انتشار تصاویری از زیبایی‌های فصل بهار و عید نوروز، به استقبال سال نو رفته‌اند و شور و شوقشان را با دیگران به اشتراک گذاشته‌اند.

یک کاربر می‌نویسد: «بوی خوش گل و سبزه همه جا را عطرآگین کرده است. گویا کلاغ‌های خوش‌خبر آمدن عید نوروز را به ما خبر داده‌اند. عیدی پر از خیر و برکت که در انتظار ماست».

برخی دیگر نیز به سختی‌ها و مشکلات اقتصادی مردم در آستانه تحویل سال نو پرداخته‌اند و از دیگران خواسته‌اند به هم‌وطنان کم‌بضاعت خود کمک کنند. برای مثال، یکی از کاربران با انتشار تصویری از کیسه‌های میوه که ظاهراً برای توزیع میان فقرا تهیه شده است، می‌نویسد: «توی این روزها که هرکس به فکر خرید شب عیده، هنوز هستند افرادی که شب عیدی فقرا را تامین می کنند».

کاربری دیگر نیز به همراه این هشتگ، سخن منسوب به رابرت اینگرسول، رهبر امریکایی، را نقل می‌کند: «دست‌هایی که کمک می‌کنند مقدس‌تراز لب‌هایی هستند که دعا می‌کنند».

عبارت «بوی عیدی» از ترانه «کودکانه» خواننده مشهور ایرانی «فرهاد مهراد» گرفته شده است. این ترانه که از سروده‌های شهیار قنبری و یکی از نمادهای عید نوروز برای مردم ایران است، این گونه آغاز می‌شود:

بوی عیدی، بوی توپ، بوی کاغذ رنگی

بویِ تندِ ماهی دودی وسطِ سفره‌‌ی نو

بویِ یاسِ جانمازِ ترمه‌ی مادربزرگ

با اینا زمستونو سر می‌کنم

با اینا خستگیمو در می‌کنم