چاقی یک مسافر در هواپیما جنجال به پا کرد!
یک عکس از یک مسافر با اضافه‌وزن که در تلاش برای جا شدن بین دسته‌های صندلی هواپیما بود، بحث داغی را درباره این موضوع به وجود آورده که آیا مسافران چاق باید هزینه صندلی اضافی را بپردازند یا خیر.
یکی از مسافران پرواز هلسینکی به کپنهاگن تصویری از یک مرد را در فضای مجازی منتشر کرد که بخاطر اضافه وزن و چاقی زیاد در نشستن بر سر صندلی خود دچار مشکل شده بود.
کسی که این عکس را گرفته، در فیس‌بوک نوشته است: «این مرد دیروز در پروازم از هلسینکی به کپنهاگن پشت سر من نشسته بود.»
او اضافه کرد: «برای او و مردی که در صندلی وسط نشسته بود، احساس ناراحتی می‌کردم؛ هر دوی آن‌ها احتمالاً برای مدت کوتاه پرواز احساس ناراحتی می‌کردند. شاید زمان آن رسیده که خطوط هوایی به طور منطقی و با حساسیت با چنین موقعیت‌ها برخورد کنند.»
این شخص گفته که بدن مسافر با اضافه وزن زیاد «به داخل راهرو بیرون زده بود» و دیگر مسافران مجبور بودند برای رفتن به سرویس بهداشتی از کنار او عبور کنند.
برخی گفته‌اند که این مرد باید برای جلوگیری از مزاحمت برای دیگران، هزینه یک صندلی اضافی را بپردازد.
یکی گفته است: «صرف‌نظر از دلیل اضافه‌وزن کسی، اگر او بزرگ‌تر از حد معمول باشد، باید صندلی اضافی بخرد. این تبعیض نیست، بلکه یک الزام ایمنی است.»
نفر دیگری نوشته: «من هم موافقم که اگر کسی نمی‌تواند در صندلی‌اش جا شود، باید یک صندلی دیگر بخرد. صرف‌نظر از اینکه اندازه صندلی را قبول داریم یا نه، شما فضایی مشخص روی هواپیما خریداری می‌کنید و نباید فضای شخص دیگری را اشغال کنید.»
سومین نفر پیشنهاد داده: «درست مانند چمدان‌های بارگیری‌شده، باید یک محدودیت وزنی برای مسافر در هر صندلی در نظر گرفته شود و این محدودیت باید بر اساس اندازه صندلی یا کلاس آن باشد.»
یک مرد دیگر گفته: «من هم احتمالا به اندازه این مرد چاق هستم. این مسئولیت اوست که مطمئن شود خودش راحت است و هیچ‌کس دیگر توسط او تحت فشار قرار نمی‌گیرد.»
او اضافه کرد: «خطوط هوایی می‌توانند صندلی‌ها را بزرگ‌تر و راحت‌تر کنند. نه فقط برای افرادی مثل من، بلکه برای افراد معمولی. بیشتر مردم در صندلی‌های معمولی احساس ناراحتی می‌کنند. من همیشه یک صندلی اضافی خریداری می‌کنم یا اخیراً در کلاس بیزنس سفر می‌کنم.»
یکی از کاربران نوشت: «دوست پدرم هم به همین اندازه بزرگ بود. او همیشه می‌دانست که سفر کردن به یکی از دو معنی است: یا باید هزینه فرست‌کلاس را بپردازد یا باید دو صندلی بخرد. او هرگز شکایتی نمی‌کرد و فقط گزینه ارزان‌تر را انتخاب می‌کرد.»
کامنت‌گذار دیگری نوشت: «ما دوستان بزرگی داشتیم که همیشه سه صندلی می‌خریدند.»
اما دیگران گفتند که مسئولیت باید بر عهده خطوط هوایی و سازندگان هواپیما باشد تا اندازه صندلی‌ها را افزایش دهند، زیرا انسان‌ها با گذشت زمان بزرگ‌تر می‌شوند.
یکی نوشت: «باید خطوط هوایی محدود شوند. مردم حیوانات اهلی نیستند، اما خطوط هوایی آن‌ها را به این شکل می‌بینند. سفر زمانی حتی در کلاس اکونومی لذت‌بخش بود، اما اکنون فقط کسانی که توانایی مالی کلاس تجاری یا فرست‌کلاس را دارند، به‌عنوان انسان تلقی می‌شوند.»
نفر دوم نوشت: «چند سال پیش همین اتفاق برای من افتاد که مردی به همین اندازه بزرگ در صندلی وسط کنار من نشسته بود. من خیلی کوچک هستم، اما هر دو نفرمان خیلی احساس ناراحتی می‌کردیم. من هم موافقم که خطوط هوایی باید به این موضوع رسیدگی کنند.»
سومی گفت: «متاسفانه خطوط هوایی یک کسب‌وکار هستند. آن‌ها حداکثر سود را به دست می‌آورند. شاید کمی افزایش اندازه صندلی‌ها توسط شرکت‌ها قابل تحمل باشد، اما به احتمال زیاد آن‌ها صندلی‌ها را برای راحتی این فرد بزرگ‌تر نخواهند کرد.»
چهارمی گفت: «از نظر من، ایرلاین اسپیریت این موضوع را به خوبی مدیریت کرده است. من مرد بزرگی هستم و همیشه صندلی جلوی بزرگ را رزرو می‌کنم. اگر از قبل خریده شود، هزینه چندانی ندارد و واقعاً راحتی من و دیگران را فراهم می‌کند. دیگر ایرلاین‌ها هم باید همین کار را انجام دهند.»
برخی دیگر تجربیات ناراحت‌کننده مشابهی که در پروازها داشتند را به اشتراک گذاشتند.
مردی نظر داد: «سال گذشته زنی مثل این کنار من نشسته بود. من مجبور بودم طوری بنشینم که به او برخورد نکنم. به خاطر نشستن در این حالت برای چهار ساعت، پاها و لگنم چند روز درد می‌کرد.»
زنی نوشت: «در یک پرواز بین‌المللی کنار مردی به این بزرگی نشسته بودم. من و همسرم نوبتی در راهرو می‌ایستادیم، زیرا او تمام صندلی خودش و بیشتر صندلی من را اشغال کرده بود. پرواز پر بود و خدمه پرواز هیچ کاری برای این وضعیت نکردند.»
کاربر دیگری نوشت: «یک آقای چاق پشت سر من نشسته بود و برای راحت شدن، مکرراً صندلی من را می‌کشید. من صندلی خود را برای اینکه او احساس ناراحتی نکند، نخواباندم، با وجود اینکه خودم از درد کمر رنج می‌بردم. فکر می‌کنم خطوط هوایی باید یک سیاست صندلی پیاده‌سازی کنند تا راحتی همه مسافران تضمین شود.»
