کم‌جمعیت‌ترین شهرهای جهان کدامند؟
طبق تعریف اولیه سازمان ملل متحد، مکانی با تراکم بالای جمعیت، مرکزیت سیاسی، اداری که مردم آن محل به کاری غیر از کشاورزی اشتغال داشته باشند را «شهر» می‌گفتند که سال‌هاست برخی کشورها این تعریف را تغییر داده، تا جایی که اکنون شهرهایی با جمعیت ۵۰ و ۴۰۰ نفره نی
اتفاقا برخی از این شهرهای کم‌جمعیت، حکم پایتختی یک کشور را نیز دارند.
شهر هوم در کرواسی که از زیباترین شهرهای این کشور است، تا سال ۲۰۱۱ تنها ۳۰ نفر جمعیت داشت و از قدیمی‌ترین شهرهای کرواسی محسوب می‌شود. مردم کرواسی معتقدند «هوم» کوچک‌ترین شهر جهان است.
ادامستوون در جزایر پیت‌کرن با ۵۰ نفر جمعیت، در بین جزایر به عنوان پایتخت پیت‌کرن و تنها نقطه قابل سکونت در کشور، انتخاب شده است. در این شهر کم جمعیت تنها یک فروشگاه عمومی وجود دارد که تنها هفته‌ای سه روز کار می‌کند و باقی را تعطیل است.
سنت آساف ولز که با ۳ هزار نفر جمعیت به شهر موسیقی نیز شهرت دارد، به عنوان دومین شهر کوچک بریتانیا شناخته می‌شود.
سنت دیویدز بالاتر از سنت آساف عنوان کوچک‌ترین شهر بریتانیا را یدک می‌کشد که جمعیتی ناچیز در خود جای داده است.
واتیکان در ایتالیا که تنها با هزار نفر جمعیت و ۱۱۰ هکتار وسعت، عنوان کوچک‌ترین و کم‌جمعیت‌ترین شهر دنیا را دارد، کشوری مستقل به حساب می‌‌آید.
کشور پالائو که از ۳۴۶ جزیره تشکیل شده، در سال ۲۰۰۶, نگرولمود را که در بزرگ‌ترین جزیره واقع شده به پایتختی منصوب کرد. این شهر که با حدود ۴۰۰ نفر از کم‌جمعیت‌ترین شهرهای دنیا به شمار می‌رود، هیچ جذابیتی برای گردشگران ندارد.
فونافوتی به عنوان پایتخت تووالو و اصلی‌ترین جزیره در بین جزایر مرجانی در جنوب خط استوا، با جمعیت ده هزار نفری تنها شهر دموکرات جهان است.
سن مارینو ایالتی کوچک و تازه استقلال یافته با ۴ هزار نفر جمعیت است که از اطراف با ایتالیا محصور شده و به دلیل موقعیت جغرافیایی و قرار گرفتن در بالای کوه از شهرت خاصی میان گردشگران برخوردار است.
پایتخت کشور لیختن‌اشتاین نیز با ۵ هزار نفر جمعیت و البته نداشتن فرودگاه یا راه‌آهن در امر گردشگری بسیار مورد توجه قرار گرفته است. شهر وادوز تا اولین فرودگاه ۱۲۰ کیلومتر و نزدیک‌ترین راه‌آهن یک و نیم کیلومتر فاصله دارد.
کاتوویتس از شهرهای کم جمعیت اما با قدمت لهستان بوده که در سال ۲۰۰۶ جمعیتی حدود ۳۳۸ نفر برای آن ثبت شده است. این شهر به دلیل وجود کلیسای دومینیکن از قرن پانزدهم و کلیسای یوزف کلمنس پیلسودسکی همواره برای گردشگران جذاب به‌نظر میرسد. هر چند بخش خاصی از این شهر به دست سربازان سوئدی در دهه ۱۶۰۰ تخریب شد و حملات جنگ جهانی اول و دوم نیز این شهر را با خاک یکسان کرد تا همه چیز از نو ساخته شود.
