رونمایی از تندیس رودکی، پدر شعر پارسی، در سمرقند
مقامات شهر سمرقند در ازبکستان در مراسمی از تندیس ابوعبدالله رودکی، پدر شعر پارسی و استاد شاعران پارسی‌گوی، رونمایی کردند.
در این مراسم که هفته گذشته با شادی و نشاط فراوان و با حضور مقامات رسمی و فرهنگیان و هواداران سخن برگزار شد، از تندیس ابوعبدالله رودکی پدر شعر پارسی پرده‌برداری شد.
ارکن‌جان توردی متوف، استاندار سمرقند، در سخنرانی خود گفت: در آثار تاریخی و تذکره‌ها از رودکی به عنوان شاعر سمرقندی یاد می‌شود که «این مایه افتخار ما و شما سمرقندیان عزیز است».
رونمایی از این تندیس بازتاب گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها داشت. «مجسمه آدم‌الشعرا ابوعبدالله رودکی در سمرقند مبارک باد»، «رودکی سمرقندی در سمرقند قامت افراخت»، «هیکل ملک‌الشعرا رودکی در سمرقند»، و «بازگشت رودکی به سمرقند» از جمله عناوین اخبار و گزارش‌های فراوانی است که از این مراسم منتشر شد.
ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متخلص به رودَکی و مشهور به استاد شاعران، روز ۴ دی سال ۲۳۷ به دنیا آمد و در سال ۳۱۹ فوت کرد.
او نخستین شاعر مشهور پارسی‌سرای ایرانی در دورهٔ سامانی در سدهٔ چهارم هجری قمری و استاد شاعران این سده در ایران است. در اشعار رودکی با باور به ناپایداری و بی‌وفایی جهان، اندیشهٔ غنیمت‌شمردن فرصت، شادی و شادنوشی روبه‌رو می‌شویم.
او در روستایی به‌نام بَنُج رودک (پنجکنت در تاجیکستان امروزی) در ناحیهٔ رودک در نزدیکی نَخشَب و سمرقند به دنیا آمد.
بسیاری رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسی‌گوی و پدر شعر پارسی می‌دانند به این دلیل که تا پیش از وی کسی دیوان شعر نداشته است.
ریچارد فرای عقیده دارد که رودکی در تغییر خط از خط پهلوی به خط فارسی نقش داشته است. از تمام آثار رودکی که گفته می‌شود بیش از یک میلیون و سیصد هزار بیت و نیز شش مثنوی بوده، فقط ابیاتی پراکنده به همراه چند قصیده، غزل و رباعی باقی مانده است.
تعداد ابیات باقی‌مانده از رودکی را ۱۰۴۷ بیت گزارش می‌کنند.
یکی از مشهورترین اشعار به جا مانده از او، «بوی جوی مولیان» است که این گونه آغاز می‌شود:
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
